Η ζωντανή απόδειξη πως όταν έχεις διάθεση για ζωή μπορείς να «κατακτήσεις τον κόσμο», να κάνεις τα ακατόρθωτα και να υλοποιήσεις τα όνειρα σου. Ο Χάρης διαγνώστηκε στα δύο του χρόνια με νωτιαία μυϊκή ατροφία, γεγονός που θα μπορούσε να πτοήσει και ενδεχομένως να αφήσει ψυχικά τραύματα και άρνηση για τη ζωή σε οποιονδήποτε άνθρωπο.
Παρ’ όλα αυτά, όχι μόνο νικάει και παλεύει εδώ και 37 χρόνια την ασθένεια του, καταρρίπτοντας τις προβλέψεις πολλών ειδικών, αλλά έχει αποδείξει πως τίποτα δεν είναι αδύνατο αν υπάρχει θέληση. Αποτελεί πρότυπο για κάθε νέο εύρωστο άνθρωπο, ο οποίος λόγω των καιρών που διανύουμε, απογοητεύεται και το βάζει κάτω πιστεύοντας πως δεν θα μπορέσει να βιοποριστεί ή να υλοποιήσει τα όνειρά του.
Βλέποντας αυτά που έχει κατορθώσει ο Χάρης, θα πρέπει να αποτελεί κίνητρο για κάθε νέο άνθρωπο που βιώνει την κατάθλιψη και την απογοήτευση της σημερινής οικονομικής και κοινωνικής μάστιγας. Παραμένει οπαδός της ζωής, καθώς από νεαρή ηλικία εξέλιξε το πάθος του για την τεχνολογία και σήμερα έχει καταφέρει να αποκτήσει δύο εταιρίες Digital marketing με πελάτες σε όλο τον κόσμο, αλλά και να διοργανώνει μεγάλα events και συναυλίες με καταξιωμένους καλλιτέχνες, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο σε φιλανθρωπίες. Επίσης τρέχει σε Μαραθωνίους και ταξιδεύει με την αγαπημένη του ομάδα, τον Ολυμπιακό!
Πες μας λίγα λόγια για τις αναμνήσεις των παιδικών σου χρόνων και τη γειτονιά που μεγάλωσες.
Μεγάλωσα στο Αιγάλεω, ζω ακόμη εδώ και δεν θα ήθελα να αλλάξω γειτονιά. Μου αρέσει, γιατί είναι όπως στις παλιές γειτονιές. Βγαίνω μία βόλτα έξω και γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον, θα μιλήσουμε, θα χαιρετηθούμε και νιώθω ζεστασιά. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν όμορφα και έχω γλυκιές αναμνήσεις. Τότε δεν υπήρχαν τα social media και τόση προηγμένη τεχνολογία, οπότε είμαστε στο δρόμο και τις πλατείες για να κοινωνικοποιηθούμε.
Όταν έφτασες σε μια ηλικία όπου αντιλαμβανόσουν και κατανοούσες τη διαφορετικότητα σου και το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζεις, πόσο εύκολα το αποδέχτηκες και από τι στάδια πέρασες, ώστε να συμφιλιωθείς με αυτό;
Τα άτομα που έχουμε αυτήν την ιδιαιτερότητα, εγώ τα χωρίζω σε δύο κατηγορίες. Αυτοί που γεννήθηκαν έτσι και αυτοί που το έπαθαν στην πορεία της ζωής τους από κάποιο ατύχημα ή κάποια ασθένεια. Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα με αυτό, οπότε δεν γνώριζα κάτι διαφορετικό και έπρεπε να επιβιώσω. Είπα στον εαυτό μου «Για να ξεπεράσεις τον ίδιο σου τον εαυτό πρέπει να ξεκινήσεις να κάνεις πράγματα και προχώρα μπροστά, ώστε να δημιουργήσεις κάτι πολύ όμορφο και να χαίρεσαι γι΄αυτό».
Πέρα από την στήριξη της οικογένειας σου, χρειάστηκε να επισκέπτεσαι συστηματικά κάποιον ψυχολόγο;
Είχα τους καλύτερους ψυχολόγους, γιατί διάβαζα και διαβάζω. Θεωρώ ότι η διά βίου μάθηση είναι πολύ σημαντική και είμαι οπαδός. Είμαι άνθρωπος που διαβάζω πολύ, έχω μία βιβλιοθήκη με δύο ειδών βιβλία, ψυχολογίας και οικονομικά. Προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος μέρα με τη μέρα και χρόνο με το χρόνο. Δεν πήγαινα σε ψυχολόγους, γιατί δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα.
Ποια ήταν τα χόμπι σου και οι ενασχολήσεις σου ως παιδί, έφηβος και ενήλικας;
Ολυμπιακός, υπολογιστές, παιχνίδια, μουσική όσο ήμουν έφηβος. Ο ολυμπιακός είναι πρώτα από όλα και όταν δεν υπήρχαν αγώνες τα υπόλοιπα.
Έτυχε να βιώσεις αρνητικά σχόλια ή κοινωνική περιθωριοποίηση. Και αν ναι πώς το αντιμετώπισες μέσα σου και πώς αντέδρασες σε αυτά τα άτομα;
Από παιδί δεν επέτρεπα στον άλλο να με δει υποτιμητικά, δεν τους άφηνα το περιθώριο να μου κάνουν bullying. Κοιτώντας τον άλλον μέσα στα μάτια καταλάβαινε αμέσως ότι δεν μπλέκεις με εμένα. Μάλιστα, ένιωθα να έχω ευθύνη, όταν αντιλαμβανόμουν στο σχολείο ότι κάποια παιδιά επειδή ανήκαν σε άλλες θρησκευτικές ομάδες τα χτυπούσαν ή τα κορόιδευαν και πήγαινα δίπλα τους για να τα υπερασπιστώ.
Πιστεύεις ότι οι υποδομές στην Ελλάδα επαρκούν, όσον αφορά ανθρώπους με κινητικά προβλήματα;
Όχι, δεν επαρκούν. Επειδή έχω κάνει πολλά ταξίδια, μπορώ να πω ότι η Ελλάδα βρίσκεται κάπου στη μέση σε σχέση με άλλες χώρες. Στην Ελλάδα υπάρχουν καλύτερες και χειρότερες περιοχές αναφορικά με τις υποδομές, αλλά θα μπορούσαμε σαν κοινωνία να βάλουμε κάποιους στόχους, ώστε σιγά-σιγά να υπάρξει κάποια βελτίωση. Κάθε χρόνο μπορούμε να φτιάχνουμε κάτι και όχι κάθε 4 χρόνια που έχουμε εκλογές.
Από που πηγάζει η δύναμη ψυχής που υποδεικνύεις καθημερινά και τι ή ποιος ήταν το έναυσμα για την ιδέα της επαγγελματικής σου ενασχόλησης;
Για εμένα δεν θεωρώ ότι ισχύει αυτή η έννοια της δύναμης ψυχής. Για εμένα ήταν ανάγκη για επιβίωση, δεν είχα άλλη επιλογή. Βοηθάει το γεγονός ότι είμαι δραστήριος άνθρωπος και δεν θέλω να κάθομαι. Αισθάνομαι ότι όταν βλέπω το καλό και δεν το κάνω, είμαι το ίδιο κακός με τους άλλους, νιώθω το καθήκον ότι πρέπει κάτι να γίνει και αν δεν το κάνει κανείς, τότε θα το κάνω εγώ.
Αναφορικά με την επαγγελματική μου πορεία, ήταν επίσης ανάγκη να επιβιώσω, καθώς δεν είχα την οικονομική άνεση. Η ζωή για ένα ΑΜΕΑ στην Ελλάδα δεν έχει τις παροχές που υπάρχουν στο εξωτερικό.
Πώς προέκυψε το Digital Marketing σε Ελλάδα και εξωτερικό και η διοργάνωση μεγάλων events;
Το Digital Marketing μου άρεσε από έφηβος και συνεχίζω να το αγαπώ. Δεν φανταζόμουν τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο. Φτάσαμε σε ένα σημείο που οι εταιρείες μάς έψαχναν για να συνεργαστούμε. Όταν τα πράγματα άρχισαν να είναι δύσκολα στην Ελλάδα, με πολύ κόπο έκανα το βήμα για το εξωτερικό.
Μέχρι να καταξιωθείς επαγγελματικά στον κλάδο σου, δέχθηκες απόρριψη της δουλειάς σου; Και αν ναι, πώς το αντιμετώπισες;
Δεν επέτρεψα σε κανέναν να με κοιτάξει υποτιμητικά στον επαγγελματικό χώρο. Χωρίς πτυχία και απολυτήριο Γυμνασίου, αλλά μόνο με τις γνώσεις μου και την εμπειρία μου κατάφερα όπου και να πάω να μπορώ να διεκδικήσω μία θέση για δουλειά στο αντικείμενό μου.
Πόσο δύσκολη και κοστοβόρα ήταν η έναρξη των επαγγελματικών σου δραστηριοτήτων;
Πιστεύω πως όλα είναι στο μυαλό. Αν θέλεις κάτι πολύ να το κάνεις, θα το κάνεις και θα ξεπεράσεις τα εμπόδια.Τι σημαίνει εύκολο και δύσκολο.
Πες μας λίγα λόγια για τον Μαραθώνιο και τα ταξίδια…
Το επόμενο όνειρό μου είναι να ταξιδέψω με τα παιδιά που θα τρέξουμε μαζί Μαραθώνιο στο εξωτερικό που δεν το έχω κάνει μέχρι τώρα. Ο Μαραθώνιος είναι κάτι που δεν το είχα στα πλάνα μου, αλλά μου έκαναν πρόταση κάποιοι άνθρωποι και οργανώσεις κι έτσι ξεκίνησα. Στο πρώτο μου αγώνα με έβαλε ένα φίλος μου από την Κύπρο να συμμετέχω στα 5χλμ., μετά μου μπήκε το μικρόβιο και έφτασα να κάνω 42 χλμ.
Στα ταξίδια μου αρέσει η διαδικασία να ψάξω και να βρω τι θα κάνουμε στην κάθε πόλη και γενικά να το οργανώσω. Έχω την παρέα μου και περνάμε πολύ ωραία.
Υπήρξαν άνθρωποι, είτε από το οικείο σου περιβάλλον, είτε καταξιωμένοι, οι οποίοι αποτέλεσαν πρότυπο και κίνητρο για εσένα;
Πρότυπο έχω μόνο τους γονείς μου. Θεωρώ ότι αν κάτσεις και τους ακούσεις προσεκτικά θα πάρεις πράγματα. Μία ατάκα που χρησιμοποιώ συχνά είναι «Σταμάτα τη θεωρία και κάνε πράξεις». Όταν κάνεις τη θεωρία πράξη, τότε πιστεύω η ζωή μπορεί να βελτιώνεται.
Είχες κάποια βοήθεια από πρόγραμμα ή επιδότηση του κράτος μέσω ευρωπαϊκής ένωσης, όπου σε ενίσχυσε στο ξεκίνημά σου;
Δεν το έψαξα ποτέ. Το πιο βασικό για εμένα είναι η ομάδα, δηλαδή οι άνθρωποι με τους οποίους δουλεύεις μαζί και συνεργάζεσαι, με σκοπό να κάνεις όμορφα πράγματα. Μου αρέσει να μαθαίνω από τους άλλους και ποτέ δεν διεκδίκησα τη θέση του καλύτερου στις ομάδες που είμαι.
Πόσο σε έχει επηρεάσει η πανδημία ψυχολογικά αλλά και επαγγελματικά;
Λόγω του ότι δεν είμαι άνθρωπος του σπιτιού και επειδή δουλεύω πολλές ώρες στον υπολογιστή θέλω να αδειάζει το μυαλό μου. Μου αρέσει να ταξιδεύω και να πηγαίνω βόλτα στη θάλασσα και ήταν πράγματα τα οποία μας τα είχαν απαγορεύσει. Με έριξε πολύ, αλλά κάνω υπομονή μέχρι να επανέλθουμε στην κανονικότητά μας.
Τι μήνυμα θα ήθελες να περάσεις σε ανθρώπους με κινητικά ή άλλα προβλήματα υγείας, αλλά και σε νέους, εύρωστους σωματικά και ψυχικά ανθρώπους, οι οποίοι αισθάνονται απόγνωση λόγω της υφιστάμενης κατάστασης;
Είναι πολύ άσχημο ένας νέος να πει ότι τελείωσε η ζωή του, είτε επειδή μπορεί να μην πέρασα στις πανελλήνιες, είτε επειδή με παράτησε η κοπέλα μου, είτε επειδή η οικογένειά μου είναι φτωχή. Κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι προσβλητικό προς τους ανθρώπους που βρίσκονται διασωληνωμένοι στο νοσοκομείο ή έχουν χάσει τη ζωή τους και ανθρώπους όπως τα ΑΜΕΑ που δεν έχουν την επιλογή να κάνουν κάτι χωρίς τη βοήθεια κάποιου. Στα ΑΜΕΑ θα έλεγα: Πάμε να βγούμε έξω από τα σπίτια μας, είμαστε άνθρωποι και ένας ολόκληρος «στρατός» με πνεύμα. Πάμε να κάνουμε πράγματα και να προσφέρουμε στην κοινωνία που ζούμε.
Με αυτόν το στρατό, με θάρρος, πίστη και διάθεση είμαι έτοιμος να χτυπήσω την πόρτα της κοινωνίας για να πω ότι ήρθαμε να βοηθήσουμε. Τα ΑΜΕΑ πρέπει να εκπαιδευτούν, να μην ζητούν δικαιώματα από την κοινωνία αλλά και να προσφέρουν. Το όνειρό μου είναι να παίρνουν πράγματα από την κοινωνία, επειδή είναι παραγωγικοί.
Πως ορίζεις την ευτυχία και την επιτυχία, σύμφωνα με τα δικά σου κριτήρια;
Ο κάθε άνθρωπος ορίζει διαφορετικά την ευτυχία. Για εμένα η επιτυχία και η ευτυχία είναι να βελτιώνομαι συνεχώς.
Πιστεύεις πως το μεγαλύτερο ποσοστό της σημερινής νεολαίας το βάζει εύκολα κάτω και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί φυγόπονη και ευθυνόφοβη;
Δεν πιστεύω σε 4 λέξεις στη ζωή μου, το πάντα, το ποτέ, το όλοι και το κανείς. Δεν θεωρώ πώς υπάρχει το απόλυτο. Όλα είναι ανάμεσα στο 1 και 99 τις εκατό. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και η νέα γενιά μπορεί να επιλέξει να είναι ότι θέλει και να το ζει στο 100%. Αν η προηγούμενη γενιά δεν δώσουμε στους νέους κάποια καλά παραδείγματα, δεν θα έχουν μία πυξίδα να ακολουθήσουν. Δεν χαρακτηρίζω την επόμενη γενιά, αλλά κάθομαι στο πλάι τους, τους ακούω, τους αφουγκράζομαι και ό,τι χρειαστεί είμαι εκεί για να επικοινωνήσουμε.
Πως ονειρεύεσαι τον κόσμο αφού παρέλθει η δύσκολη και επίπονη περίοδος της πανδημίας και τι εύχεσαι για το μέλλον;
Μετά από όλο αυτό που περάσαμε, το οποίο μας δυσκόλεψε, εύχομαι να βγούμε πιο δυνατοί. Back to basics! Να είμαστε ευγνώμονες για τα απλά και βασικά πράγματα στη ζωή μας. Αφού χάσαμε αυτά τα δύο χρόνια, πάμε να κερδίσουμε τα επόμενα!
Συνέντευξη στο Γιάννη Θεοδοσιάδη
