Το σύνδρομο Down δεν θεωρείται ασθένεια, δεδομένου ότι τα άτομα με σύνδρομο Down δεν υποφέρουν από αυτό. Γενικά η κινητικότητα δεν είναι πρόβλημα στα παιδιά με σύνδρομο Down, εκτός αν έχουν πολλαπλές αναπηρίες. Ωστόσο ο μυϊκός τους τόνος είναι πιο χαλαρός από των άλλων παιδιών και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δυσκολίες στο συντονισμό και στο βάδισμα (gait).
Τα κινητικά χαρακτηριστικά του Σύνδρομο Down είναι:
- Μυϊκή υποτονία και αδυναμία
- Χαλαρότητα συνδέσμων
- Κινητική καθυστέρηση
- Νοητική υστέρηση
Οι γονείς των παιδιών με ΣD θεωρούν τη βάδιση ως το πιο σημαντικό και συνάμα δύσκολο επίτευγμα. Την ανεξάρτητη βάδιση την πετυχαίνουν 1 χρόνο αργότερα σε σύγκριση με τα παιδιά που έχουν τυπική ανάπτυξη.
Οι βασικοί φυσιοθεραπευτικοί στόχοι σε ένα παιδί με σύνδρομο Down είναι:
(α) η μυϊκή ενδυνάμωση,
(β) ο κινητικός έλεγχος και
(γ) η λειτουργικότητα
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΙΠΠΑΣΙΑ & ΣΥΝΔΡΟΜΟ Down
Η θεραπευτική ιππασία χρησιμοποιεί την κίνηση του αλόγου για να βελτιώσει νευρολογικές και αισθητηριακές δυσλειτουργίες σε παιδιά με κινητικά και νοητικά προβλήματα και γενικά συμβάλλει στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής αυτών (Snider et al. 2007; Sterba 2007). Παρόλο που έρευνες έχουν επιβεβαιώσει τη θετική επίδραση της ιπποθεραπείας σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση (Debuse, Gibb & Chandler, 2009), η αποτελεσματικότητα της ιπποθεραπείας σε παιδιά με σύνδρομο Down δεν έχει εξεταστεί ενδελεχώς.
Oι Champagne και Dugas (2010), εφαρμόζοντας 11 εβδομάδων πρόγραμμα ιπποθεραπείας σε δύο παιδιά με σύνδρομο Down, αναφέρουν ότι η ιπποθεραπεία ομαλοποιεί το μυικό τόνο, βελτιώνει τον έλεγχο του κορμού και τη βάδιση και αυξάνει την αυτοπεποίθησή τους. Οι Winchester και συν (2002) εφαρμόζοντας 7 εβδομάδων προγράμματος ιπποθεραπείας σε παιδιά και με σύνδρομο Down, διαπίστωσαν σημαντική βελτίωση στην κινητική λειτουργικότητα τους.
Γενικότερα, η θεραπευτική ιππασία επιδρά στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (Κ.Ν.Σ.) με σκοπό τη μέγιστη ενεργοποίηση της ψυχοκινητικής ανάπτυξης του παιδιού. Κατά τη συνεδρία της θεραπευτικής ιππασίας, μεταδίδεται χαμηλός αριθμός ερεθισμάτων από το άλογο στον αναβάτη-ασθενή από τη ράχη του αλόγου που μπορεί να φτάσουν και τις 90 με 110 ταλαντώσεις/λεπτό. Αυτά τα ερεθίσματα επενεργούν στις αρθρώσεις, στη σπονδυλική στήλη και στου μύες. Ως εκ τούτου, επιτυγχάνεται η ενεργή διατήρηση της σωστής τάσης κάθε μυός.
Η Θεραπευτική ιππασία:
- Ενεργοποιεί και ενδυναμώνει τον υποτονικό μυϊκό σύστημα (κοιλιακοί, γλουτιαίοι, ραχιαίοι, μύες των κάτω άκρων).
- Δημιουργεί την αίσθηση της σωστής όρθιας στάσης.
- Βελτιώνει το ψυχοσυναισθηματικό τόνο του παιδιού.
- Δημιουργεί ωφέλιμες δεξιότητες επικοινωνίας (θεραπευτές, άλογο, γονείς, μεταξύ των παιδιών).
