Πύρρος Δήμας: «Όλα στη ζωή τα έχω κερδίσει με την ψυχή στο στόμα».
Με αφορμή την κυκλοφορία της αφηγηματικής βιογραφίας του, ο Έλληνας Ολυμπιονίκης ταξιδεύει στα στιγμιότυπα της συναρπαστικής ζωής του από την Χειμάρρα μέχρι το Σικάγο.

Ποιες φράσεις των γονιών σου από τα παιδικά σας χρόνια θυμάσαι έντονα και γιατί;

Εγώ μεγάλωσα κυρίως με τη γιαγιά μου και τους γονείς μου τους έβλεπα για λίγο τα καλοκαίρια. Νιώθω ευλογημένος που με μεγάλωσε η γιαγιά μου, γιατί είναι ένα πανεπιστήμιο για εμένα. Μπορεί να ζήσαμε φτωχικά, αλλά μεγάλωσα με πολύ αγάπη. Η γιαγιά μου μου έλεγε τα κλασικά να προσέχω, να μην πίνω και να είμαι νοικοκύρης.

Μίλησε μας για εκείνη την εποχή και το ξεκίνημα σου στον αθλητισμό, τον παλμό, τα συναισθήματα και το πώς έζησες την εμπειρία αυτή.

Από τη Χειμάρρα μετακόμισα στα Τίρανα με τους γονείς μου και κάποια στιγμή με είδε ένας προπονητής και μου είπε να γραφτώ στην άρση βαρών. Η μητέρα μου ήταν ανένδοτη αλλά ο μπαμπάς μου είπε να ξεκινήσω και να δούμε πώς θα πάω. Αυτή ήταν η αρχή και το τέλος!
Ξυπνούσα και κοιμόμουν για την άρση βαρών.
Κατάφερα αυτά που ονειρεύονται πολλοί αθλητές στον κόσμο. Έχω κερδίσει παγκόσμια πρωταθλήματα, ευρωπαϊκά και φυσικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες και μάλιστα όχι μόνο μια φορά. Είμαι ευλογημένος που το κατάφερα, δεν είναι καθόλου εύκολο.

Έγινες νέος σχετικά γονιός και βίωσες εξίσου νέος την απώλεια της συζύγου σου. Τα παιδιά σου σε παροτρύνουν να φτιάξεις ξανά την προσωπική σου ζωή;

Για τα παιδιά δεν είναι ποτέ εύκολο να αποδεχθούν κάποια που δεν είναι η μαμά τους και είναι λογικό. Βέβαια έχουν μεγαλώσει, καταλαβαίνουν και όλοι βάζουμε λίγο νερό στο κρασί μας για να μην υπάρχουν τριβές και να είμαστε όλοι μαζί.

Μετά την απώλεια της γυναίκας σου ταξιδεύεις πολύ συχνά και βρίσκεσαι στο Σικάγο, έχοντας αναλάβει την Αμερικανική Ομοσπονδία Άρσης Βαρών. Πώς είναι οι συνθήκες εκεί; Έχεις βρει τον επόμενο Πύρρο Δήμα;

Η αλήθεια είναι ότι τα ταξίδια μετά την απώλεια της γυναίκας μου με βοήθησαν να είναι ο πόνος πιο ήπιος.
Η Αμερική είναι μια μεγάλη χώρα και έχει πολλά ταλέντα. Όταν πήγα εκεί συνειδητοποίησα πόσο μεγάλη χώρα είναι, γιατί χρειαζόταν να κάνω πολλά ταξίδια και η μικρότερη πτήση ήταν 3 ώρες. Οι αποστάσεις δεν είναι όπως στην Ευρώπη.
Εμείς πριν τον κόβιντ είχαμε ήδη ξεκινήσει να κάνουμε προπονήσεις και σεμινάρια μέσω zoom, γιατί δεν προλάβαινα να κάνω τόσα ταξίδια. Από την αρχή του κόβιντ, οι χορηγοί μας έστειλαν υπολογιστή, κάμερα και ό,τι χρειάζεται ένας αθλητής στην άρση βαρών για να προπονηθεί, μπάρες, βάρη κλπ.
Είμαι ευχαριστημένος από τη δουλειά μου.
Η αμερικανική ομοσπονδία πήρε 2 μετάλλια μετά από 67 χρόνια και τον Δεκέμβριο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Κολομβία οι γυναίκες βγήκαν δεύτερες. Στο αντρικό τμήμα έχουμε δυνατούς αθλητές αλλά όχι αρσιβαρίστες. Χρειάζονται ακόμη δουλειά. Οι γυναίκες τα πάνε καλύτερα, είναι και αυτές πολύ δυνατές, δουλεύουν σκληρά και είναι μάχιμες.
Η αμερικανική ομοσπονδία έχει το know how και το πουλάνε, δεν είναι όπως εδώ στην Ελλάδα. Πουλάνε το δίπλωμα του προπονητή για άρση βαρών σε γυμναστές από διάφορους τομείς δλδ που είναι γυμναστές σε NBA, NFL, γυμναστές από πανεπιστήμιο, από CrossFit κ.α.

Περίγραψε μας τα συναισθήματα του κόσμου όταν επισκέφθηκες με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη μετά από 31 χρόνια τα χωριά της Βορείου Ηπείρου.

Είναι πρώτη φορά που πρωθυπουργός της Ελλάδας επισκέφθηκε τη Χειμάρρα. Είχα δηλώσει ότι δεν θα έχανα για κανένα λόγο εκείνη την ημέρα και θα πήγαινα και με τα πόδια αν χρειαζόταν.
Ο κόσμος παραληρούσε, καθώς οι άνθρωποι αυτοί έχουν περάσει πολύ δύσκολα, γιατί έχουν υποστεί bullying, έχουν φάει ξύλο, έχουν χάσει δικούς τους ανθρώπους και περιουσίες.
Ήταν ευκαιρία που ο πρωθυπουργός της Ελλάδας επισκέφθηκε τη Χειμάρρα, ήταν σαν να έβαλε στον χάρτη την πινέζα του ελληνισμού λίγο πιο πέρα. Είδα τους ανθρώπους ότι ήταν χαρούμενοι, ενθουσιασμένοι και συγκινημένοι. Ο παλμός αυτής της εκδήλωσης ήταν απίστευτος και μάλιστα είδα τον κ. Μητσοτάκη να συγκινείται και πολιτικούς δημοσιογράφους να κλαίνε.

Πόσο σε βοήθησε ο αθλητισμός στην εξέλιξη σου ως άνθρωπο;

Ο αθλητισμός με βοήθησε πολύ, μου άνοιξε τα μάτια, γύρισα όλο τον κόσμο και έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους. Είμαι ευγνώμων για ό,τι μου έχει προσφέρει, γιατί έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος. Στην άρση βαρών η βάση είναι το στοιχείο της υπομονής.

Στα τόσα χρόνια της αθλητικής σου πορείας, τι σε δυσκόλεψε περισσότερο και γιατί;

Αυτό που με δυσκόλευε πάντα ήταν τα παιδιά μου. Κάθε φορά που χρειαζόταν να λείπω από το σπίτι, και μάλιστα όταν τα παιδιά μου ήταν μωρά, υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν επανέρχονται, όπως είναι η πρώτη τους λέξη και τα πρώτα τους βήματα.
Το γεγονός ότι έπρεπε να λείψω από το σπίτι μου μου έδινε κίνητρο στο να δίνω το 100%, γιατί σκεφτόμουν ότι αφού λείπω πρέπει να είμαι ακόμη καλύτερος.

«Όλα στην ζωή τα έχω κερδίσει με την ψυχή στο στόμα.» Μια φράση που εμάς προσωπικά μας ταξιδεύει στα στιγμιότυπα της συναρπαστικής ζωής του Πύρρου από την Χειμάρρα μέχρι και το Σικάγο. Πού σε ταξιδεύει αυτή η φράση όταν την λες;

Η φράση αυτή με ταξιδεύει σε πολλές ιστορίες. Όταν ήταν να πάω στην Βαρκελώνη, τελευταία στιγμή πριν πετάξω είχα εισιτήριο και δεν είχα διαβατήριο. Πριν το ταξίδι στην Βαρκελώνη, έπρεπε να ταξιδέψω να πάω στο Ευρωπαϊκό για να πάρω την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχα διπλωματικό διαβατήριο και είχα πρόβλημα στον να ταξιδέψω. Το 1996 έπαθα ψύξη στην ωμοπλάτη και ήμουν μια εβδομάδα εκτός με θεραπείες και ενέσεις κορτιζόνης και όλα αυτά λίγες μέρες πριν τους αγώνες. Λίγο πριν πάω στο Σίδνεϊ, έφαγα καρπούζι νομίζοντας ότι είναι απλά νερό και ενώ έπρεπε να ήμουν 84 κιλά για την κατηγορία μου, ζυγίστηκα και ήμουν 91. Έπρεπε να χάσω 7 κιλά μέσα σε λίγες μέρες, και αυτή η αλλαγή του σώματος στην άρση βαρών παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Αλλάζει όλο το σώμα σου και γι’ αυτό τότε έχασα τις πρώτες δυο προσπάθειες.
Επίσης, στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα, έκανα χειρουργείο ενάμιση μήνα πριν και έπρεπε να τα κάνω όλα πιο γρήγορα για να προλάβω να αγωνιστώ.
Όλα λοιπόν τα έχω κερδίσει με τη ψυχή στο στόμα! Τίποτα δεν ήρθε εύκολα, κανένα μετάλλιο.

Η οικογένεια της ελληνικής άρσης βαρών επέστρεψε μετά από 30 χρόνια στο ανακαινισμένο προπονητήριο του αθλήματος στο ΟΑΚΑ, εκεί που δημιουργήθηκε η Dream Team του αθλήματος, η οποία έκανε υπερήφανους όλους τους Έλληνες. Πες μας δύο λόγια γι’ αυτό.

Το γυμναστήριο του ΟΑΚΑ ήταν παρατημένο από το 1997 και από τότε φέτος για πρώτη φορά το Υπουργείο Αθλητισμού και η διοίκηση του ΟΑΚΑ το ανακαίνισαν. Ελπίζω ότι οι αθλητές που μετακόμισαν από τον Άγιο Κοσμά στο ΟΑΚΑ να μπουν σε ένα ρυθμό και να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Έχει μειωθεί πολύ ο αριθμός των αθλητών για την άρση βαρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα παιδιά μας έχουν ένα δύσκολο στοίχημα να κερδίσουν.
Η πολιτεία και ο κ. Αυγενάκης τα τελευταία τρία χρόνια έχουν στηρίξει τον υψηλό αθλητισμό για να μπορούμε να στέλνουμε τα παιδιά μας σε αγώνες. Βάζουμε την άρση βαρών σε νέες βάσεις και υπάρχει μέλλον.

Πολλοί από αυτούς που έχουν διαβάσει το βιβλίο με την βιογραφία σου έχουν εκφράσει την επιθυμία να μεταφραστεί και σε άλλες γλώσσες αλλά και γιατί όχι να γίνει ταινία. Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό; Υπάρχει σαν σκέψη να το δούμε και ως ταινία;

Η πρώτη σκέψη προς το παρόν είναι να μεταφραστεί στα αγγλικά και στα ισπανικά και μετά θα δούμε και για ταινία. Δεν είναι κάτι που αποκλείω, θα το ήθελα.
Θεωρώ ότι έχει γραφτεί η μισή μου ζωή, έχω ακόμη αλλά 50 χρόνια… Δεν περίμενα πότε ότι θα γινόταν η ζωή μου βιβλίο.

Πύρρος Δήμας, Νίκος Ευσταθίου. Μίλησέ μας για τον νεαρό συγγραφέα Νίκο Ευσταθίου, πώς προέκυψε αυτή η γνωριμία και τι ήταν αυτό που σε κέρδισε να εμπιστευτείς την βιογραφία σου;

Μέσω του γιου μου γνώρισα έναν πολύ αξιόλογο νέο με τον οποίο ήταν να κάνουμε μια συνέντευξη. Τότε όμως έδωσα συνέντευξη αλλού και ακυρώθηκε με τον Νίκο. Στενοχωρήθηκα που δεν κατάφερα να κάνω τότε τη συνέντευξη μαζί του. Κάποια στιγμή λοιπόν αργότερα, ήθελε να κάνει ένα βιβλίο με τέσσερα πρόσωπα από διαφορετικούς χώρους και τότε του είπα πως δέχομαι γιατί του το χρωστούσα.
Ξεκινήσαμε να μιλάμε και να του λέω την ιστορία μου. Ακούγοντας τη ζωή μου κατάλαβε ότι αυτό πρέπει να γίνει ξεχωριστά ένα βιβλίο.
Εμπιστεύθηκα το ήθος του και είδα τη σεμνότητα και τη σοβαρότητά του. Από την αρχή, ήταν πολύ ενημερωμένος, δούλευε και έκανε έρευνα για την κάθε εποχή στην οποία αναφερόμουν. Είχε πάθος, ήταν προσηλωμένος σε αυτό που είχε αναλάβει και με έκανε να νιώσω ότι έγραφε για κάποιον πολύ σπουδαίο.
Όλα αυτά με έκαναν να του μιλήσω και να του τα πω όλα. Δεν είναι εύκολο να ανοίγεσαι, να μιλάς για τη ζωή σου και να λες ακόμη και προσωπικά πράγματα σε έναν άνθρωπο.

Τι έχασες και τι κέρδισες ξεκινώντας την πολιτική σου πορεία;

Μπήκα στην πολιτική και έβαλα πλάτη στη χώρα μου σε μια δύσκολη περίοδο που η χώρα ήταν διχασμένη. Θεώρησα τον εαυτό μου φαντάρο.
Στην πολιτική μπήκα με τέσσερα σπίτια και βγήκα με ένα, και το προποτζίδικο που είχα, το έκλεισα.
Αντιμετώπισα κάποια θέματα υγείας, είχα τα παιδιά μου που σπούδαζαν και λόγω οικονομικών θεμάτων τα πούλησα.
Δεν ασχολήθηκα με την πολιτική για να κερδίσω οικονομικά.

Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;

Θέλω να είμαι καλά, υγιής για να στηρίζω τα παιδιά μου και να είμαι δίπλα και στον μικρότερο γιο μου που είναι 13 ετών. Γι’ αυτό και προσπαθώ να είμαι πιο πολύ στην Αθήνα, μαζί του.
Μέχρι το 2024 θα είμαι στην αμερικανική ομάδα της άρσης βαρών, από εκεί και πέρα θα δούμε και για το 2028.

Τι θα συμβούλευες τους νέους σήμερα;

Θα τους έλεγα πως τίποτα δεν μας χαρίζεται. Όλα γίνονται με πολύ δουλειά και κόπο.

Συνέντευξη στον Γιάννη Θεοδοσιάδη