O Mάριος Γιαννάκου (γεν. 28 Μαρτίου 1992) είναι αθλητής υπεραποστάσεων και εξερευνητής. Έχει ανέβει στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου, το Έβερεστ, έχει διακριθεί σε αγώνες υπεραποστάσεων στον κόσμο ανάμεσά τους στον αγώνα 150 χιλιομέτρων στην Αρκτική και του μεγαλύτερου υπερμαραθωνίου ερήμου στον κόσμο μήκους 270 χιλιομέτρων στην έρημο Αλ Μαρμούμ. Είναι ομιλητής παρακίνησης , παρακινώντας τους ανθρώπους να αλλάξουν συνήθειες και τρόπους ζωής. Έχει μιλήσει στο δημοφιλές συνέδριο ομιλητών της TEDx, στο Παγκόσμιο Συνέδριο Antibullying και σε πλήθος άλλων ομιλιών.
Ποιο ήταν το κίνητρο που σε έκανε να ξεκινήσεις όλη αυτή την πορεία στην ζωή σου και σε ποια ηλικία;
To κίνητρό μου δεν ήταν κάτι άλλο από αυτό που υπάρχει μέσα σε όλους μας, να ζούμε μία ζωή σε αρμονία με την φύση και τον εαυτό μας. Ήμουν τυχερός που η ενασχόλησή μου αυτή άρχισε σε ηλικία 21 ετών, οπότε με διαμόρφωσε σαν άνθρωπο.
Ποιον άνθρωπο θαυμάζεις και έχεις ως πρότυπο στην ζωή σου και γιατί;
Θαυμάζω τους γονείς μου που προσπάθησαν πολύ στην ζωή τους να καταφέρουν να δημιουργήσουν μια σωστή οικογένεια από την οποία δεν έλειπε τίποτα.
Για ποια στιγμή της ζωής σου είσαι πιο περήφανος και πώς αυτή η στιγμή σε διαμόρφωσε σήμερα;
Γενικά είμαι περήφανος για τον εαυτό μου για όλες τις φάσεις της ζωής μου, καλές και κακές. Κυρίως όμως είμαι περήφανος που κατάφερα να βιοπορίζομαι από αυτό που αγαπάω όσο τίποτα άλλο, το βουνό.
Πρόσφατα σε είδαμε μαζί με τον τραγουδιστή Ηλία Βρεττό και άλλους φίλους να κατακτάτε την κορυφή του Ολύμπου έχοντας την 8χρονη Λουκία στην πλάτη με πολλές συγκινητικές στιγμές κατά την ανάβαση. Μίλησε μας για αυτή τη διοργάνωση και το πώς προέκυψε;
Λίγο πριν το καλοκαίρι χτυπάει το τηλέφωνό μου και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ένα παιδί που λέγεται Σωτήρης. Μου είπε την ιστορία της Λουκίας και την ιδέα που είχαν να την πάρει ο Σωτήρης στην πλάτη του, για να ανέβουν στην κορυφή της Ελλάδας, στον Όλυμπο. Ήταν κάτι που είχα κάνει το 2020, οπότε γνώριζα ακριβώς τις απαιτήσεις, το ρίσκο και τα σημεία που πρέπει να προσέχει κάποιος, καθώς είμαι στον Όλυμπο κάθε εβδομάδα. Οπότε είπα στον Σωτήρη ότι σαν ASCEND HIKES, σαν Μάριος και σαν Σταύρος είμαστε στην διάθεσή του να τον υποστηρίξουμε σε θέματα ασφάλειας. Τα υπόλοιπα είναι πια ιστορία καθώς η Λουκία με τον Σωτήρη τα κατάφεραν. Σε όλο αυτό φυσικά βοήθησαν αρκετά άτομα και η υποστήριξη του Ηλία, σωματική και ψυχολογική ήταν σημαντική.
Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί η βία από τους νέους. Πού πιστεύεις ότι οφείλεται; Μήπως έχουν χαθεί τα πρότυπα; Μήπως πρέπει να προβάλλουμε τα σωστά πρότυπα; Μήπως ο αθλητισμός είναι το κλειδί;
Η βία έχει αυξηθεί γιατί χάνεται σιγά σιγά ο θεσμός και ο πυρήνας της οικογένειας. Για ένα παιδί το πρώτο του πρότυπο είναι ο γονιός του. Αν αυτός αδιαφορεί το παιδί μιμείται όλα αυτά που υπάρχουν σαν τάσεις έξω στην κοινωνία: βία σωματική ή λεκτική.
Τα σωστά πρότυπα είναι δύσκολο να προβληθούν και να ταυτιστεί ο κόσμος, όχι μόνο τα παιδιά, γιατί ο δρόμος για να πετύχεις κάτι άξιο στην ζωή σου απαιτεί ευθύνη και προσπάθεια και ο περισσότερος κόσμος δε μπορεί ούτε την ευθύνη ούτε την προσπάθεια. Είμαστε σε μία εποχή που όλοι θέλουν να πετύχουν κάτι ξεχωριστό στην ζωή τους με την λιγότερη προσπάθεια. Ο αθλητισμός σου δίνει μια πειθαρχία και σε κρατάει πιο προσγειωμένο.
Ποιος ήταν ο δικό σου στόχος όταν αποφάσισες να κάνεις τον πρώτο αγώνα, τον δεύτερο, τον τρίτο αγώνα κλπ και ποιος είναι τώρα;
Ο στόχος μου ήταν να τερματίσω και να αποδείξω ότι είμαι ανθεκτικός ψυχικά και σωματικά. Τα κίνητρα μου ήταν εσωτερικά αλλά και εξωτερικά. Με τα χρόνια ωρίμασα αρκετά και πλέον για μένα όλο αυτό το παιχνίδι ορίων είναι μία εσωτερική εξερεύνηση.
Ποια είναι τα πιο συχνά ερωτήματα που δέχεσαι στα social media;
Τι χρειάζονται από εξοπλισμό για το τρέξιμο και για το βουνό ή πως να αρχίσουν την ορειβασία.
Τι είναι αυτό που σε κάνει να μην σταματάς να προσπαθείς;
Η ευθύνη και η υπόσχεση που έχω δώσει στον εαυτό μου αλλά και σε ανθρώπους για να προσπαθούν στον δικό τους αγώνα. Κάθε αγώνας όμως έχει τα πάνω του και τα κάτω του, την αποτυχία και την αμφισβήτηση. Αυτό που μετράει πάντα είναι να σηκώνεσαι και να συνεχίζεις.
Έχεις αφιερώσει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής σου στις αναβάσεις, προετοιμασίες και άλλους στόχους που έχεις. Πόσο μοναχικό είναι όλο αυτό και πόσο δύσκολο είναι να σε ακολουθήσει μια γυναίκα ως σύντροφος;
Είναι μοναχικό αλλά και ομαδικό ταυτόχρονα. Είμαι δύσκολος άνθρωπος γενικά με πολλές ιδιαιτερότητες και όλες αυτές οι προσπάθειες επειδή είναι ψυχολογικές κυρίως κάποιες φορές σε απομονώνουν και σε εξαντλούν. Αυτό είναι πολύ δύσκολο, γιατί σε μία σχέση πρέπει επίσης να δίνεις.
Τι άλλο αγαπάει ο Μάριος να κάνει στην καθημερινότητά του πέρα από τις αναβάσεις σε βουνά; Ξέρουμε ότι αγαπάς την μουσική και τα μουσικά όργανα.
Ο Μάριος αγαπάει τις εργασίες στην φάρμα που ετοιμάζει στο Λιτόχωρο, να ζωγραφίζει, να κάνει σκοποβολή και να παίζει μουσική. Όλα αυτά είναι κομμάτια μου.
Το ψηλότερο βουνό που είχες ανέβει είναι ο Όλυμπος, αργότερα είχες την ιδέα να κατακτήσεις την κορυφή του Έβερεστ, σχεδόν ακατόρθωτο και με κίνδυνο να χάσεις την ζωή σου. Πώς προέκυψε αυτή η σκέψη και τι προετοιμασία χρειάστηκε;
Μπορεί στην αρχή να μοιάζει κάτι ακατόρθωτο αλλά όταν αρχίσεις να το σχεδιάζεις στο χαρτί σιγά σιγά νιώθεις ότι ίσως και να έχεις πιθανότητες να το καταφέρεις. Ήταν ένα παιδικό μου όνειρο να δω τον κόσμο από το ψηλότερο σημείο του.
Σε πόσα στάδια δυσκολίας θα χώριζες την ανάβασή σου στο Έβερεστ και ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετώπισες;
Η πρώτη δυσκολία είναι αρχικά να βρεις τα χρήματα, το οποίο απαιτεί μεγάλη ικανότητα και γερό στομάχι. Μετά το Έβερεστ σε δοκιμάζει σε καθημερινή βάση και βρίσκει πάντα τον τρόπο να σε φέρνει στα όρια του ψυχισμού σου. Η ομάδα μας ήταν πολύ άτυχη, γιατί πέτυχε πάρα πολύ άσχημο καιρό, οπότε ήταν μια εμπειρία που δε θα μπορέσω να περιγράψω ποτέ με λόγια.
Κατεβαίνοντας το Έβερεστ στα 8.5 χιλιάδες μέτρα, χάσατε το ένα μέλος από την ομάδα. Πώς νιώσατε εκείνη τη στιγμή και πώς το διαχειριστήκατε;
Ο φίλος και σχοινοσυντροφός μας, Jason, πέθανε στην κατάβαση, αφού πρώτα πέτυχε τον στόχο του να φτάσει στην κορυφή. Το να χάνεις έναν φίλο σου στην αποστολή είναι ό,τι πιο δύσκολο υπάρχει και δε το ξεπερνάς ποτέ. Εκείνη την στιγμή έπρεπε να προχωρήσουμε για να μην πεθάνουμε οι υπόλοιποι.
Φτάνοντας στην κορυφή είχες κρυοπαγήματα και έχασες το ένα σου δάχτυλο από το πόδι. Μίλησε μας για αυτό που βίωσες, και πόσο δύσκολο ήταν το κατέβασμα μετά.
Όπως έχω πει ήταν μια συνειδητή επιλογή το να προχωρήσω με τα κρυοπαγήματα γνωρίζοντας ότι αν επιχειρήσω για την κορυφή θα χρειαστεί να ακρωτηριάσω κάποιο άκρο. Ο πόνος του κρυοπαγήματος είναι πολύ έντονος και μετά απλώς δεν νιώθεις τα πόδια σου.
Η ιστορία σου αν είχε τίτλο ποιος θα ήταν;
«Το κοκαλάκι της νυχτερίδας», όπως λένε και οι φίλοι μου.
Πώς ένιωσες με όλο αυτό που βίωσες όταν έφτασες στην κορυφή του Έβερεστ και άνοιξες την ελληνική Σημαία;
Για μένα δεν υπάρχει τίποτα πιο ιερό από την οικογένεια και την ελληνική σημαία. Ένιωσα ότι εκπροσωπούσα την χώρα μου και έβαζα ένα μικρό λιθαράκι στην ιστορία της χώρας μας.
Υπάρχουν κάποια πλάνα ή κάποιο ντοκιμαντέρ από όλη αυτή τη διοργάνωση; Θα μπορούσαμε να το δούμε κάπου;
Υπάρχει διαθέσιμο το ντοκιμαντέρ στο YouTube και τα κανάλια της Novasport. Λέγεται Thin Line και είναι μία δουλειά του Ορέστη Τσενίδη.
Μετά την επιστροφή σου από το Έβερεστ ποια είναι η καθημερινότητα σου και πώς βιοπορίζεσαι;
Ζω μία ήρεμη ζωή μεταξύ Θεσσαλονίκης και Ολύμπου, που ετοιμάζουμε ένα πρότζεκτ με καταλύματα. Επίσης, εργάζομαι τα τελευταία χρόνια στην Deloitte, η οποία με έχει υποστηρίξει σε όλες μου τις επιλογές και δε θα μπορούσα να έχω καλύτερη ομάδα. Επίσης, έχω μαζί με τον φίλο μου τον Σταύρο τους ASCEND HIKES όπου διοργανώνουμε αναβάσεις για κόσμο στα βουνά.
Έχεις κάποια άλλη αγωνιστική πρόκληση στο μυαλό σου; Ποια είναι η επόμενη σου κίνηση;
Κάτι έχω κατά νου για αρχές του 2026.
Τι θα συμβούλευες τους νέους σήμερα;
Θα συμβούλευα να βρουν τον σκοπό τους και να τον ακολουθήσουν μέχρι τέλος. Επίσης, θα τους έλεγα να δώσουν βάση σε soft skills, γιατί τελικά στην ζωή αυτό που μετράει δεν είναι τόσο οι τεχνικές γνώσεις, αλλά η θέλησή σου να μάθεις και να γίνεις επαγγελματίας σε κάτι.
Συνέντευξη στον Γιάννη Θεοδοσιάδη
