Ο Ευθύμης Ρεντζιάς γεννήθηκε στην Πάτρα το 1976, είναι Έλληνας πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής, διαθέτοντας ύψος 2.12 μέτρα και αγωνιζόταν στη θέση του σέντερ. Την καριέρα του διανθίζουν σημαντικές διεθνείς διακρίσεις, παρουσία στο ΝΒΑ καθώς κι ένα χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων το 1995, όπου και ανακηρύχθηκε MVP.
Γέννημα θρέμμα του αναπτυξιακού προγράμματος της ΕΟΚ, ο Ρεντζιάς διέγραψε σπουδαία πορεία ως παίκτης ξεκινώντας από τον Δαναό Τρικάλων, συνέχισε σε ΠΑΟΚ για 4 χρόνια και Μπαρτσελόνα, για να φτάσει η χάρη του μέχρι και την άλλη άκρη του Ατλαντικού όπου αγωνίστηκε για μια σεζόν, με τους Φιλαντέλφια Σίξερς, ενώ επιστρέφοντας από την Αμερική πέρασε από Ούλκερ, Σιένα και Βαγιαδολίδ. Συνολικά έπαιξε 9 χρόνια στο εξωτερικό. Οι δεσμοί του με το ΝΒΑ παραμένουν ισχυροί, όντας Πρεσβευτής στην Ευρώπη του κορυφαίου πρωταθλήματος στον κόσμο, ενώ υπήρξε εκ των ιδρυτών της ακαδημίας μπάσκετ Triple Crown Academy .
Επίσης ο πρώην διεθνής άσσος, έχει διατελέσει αντιπεριφερειάρχης της περιφέρειας Θεσσαλίας στα θέματα αθλητισμού και πολιτισμού.
Ως παίκτης, ο Ευθύμης Ρεντζιάς λατρεύτηκε οπουδήποτε έπαιξε, τόσο για την προσφορά του στην εκάστοτε ομάδα, είτε έπαιζε για την τουρκική Ούλκερσπορτ, είτε για την Εθνική Ελλάδας, όσο και για το ήθος του. Αναδείχθηκε στον κορυφαίο της γενιάς των «76αρηδων», όσων δηλαδή είχαν γεννηθεί το 1976. Μόνιμο στέλεχος των «μικρών» Εθνικών ομάδων, αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής και παράλληλα MVP και κορυφαίος σκόρερ- στο Μουντομπάσκετ Εφήβων του 1995. Κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ Εφήβων το 1993, ασημένιο στην ίδια διοργάνωση Παίδων το 1991 και χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ Εφήβων το 1992. Τρέλανε ακόμη και το ΝΒΑ με τις εμφανίσεις του. Το 1996 πέρασε τον πρώτο γύρο του ντραφτ στους Ντένβερ Νάγκετς και έως την έλευση του Γιάννη Αντετοκούνμπο ήταν ο Ρεντζιάς που κατείχε τα πρωτεία της υψηλότερης επιλογής Έλληνα μπασκετμπολίστα. Παράλληλα αναδείχθηκε 5ος Ολυμπιονίκης στην Ατλάντα με την Εθνική ανδρών. Ένα αγαπημένο πρόσωπο στους φιλάθλους και όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό, επανέρχεται στο προσκήνιο! Ο Ευθύμης Ρεντζιάς, ένα από τα μεγαλύτερα μπασκετικά ταλέντα που ανέδειξε ποτέ η Ελλάδα, ανέλαβε να μεταλαμπαδεύσει το πνεύμα του ΝΒΑ στην Ευρώπη.
Αυτό το κλείσιμο μιας σπουδαίας σταδιοδρομίας στο μπάσκετ, πάντα σε κορυφαίο επίπεδο, ήρθε για τον Ευθύμη υπερβολικά νωρίς, καθώς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα γήπεδα μόλις στα 30 του χρόνια και δυστυχώς, με πόνο!
Πότε και πως ξεκινάει η αγάπη για το Μπάσκετ;
Ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ με τους φίλους μου στη γειτονιά και όταν ήμουν 11 χρονών πήγα στον Δαναό Τρικάλων, όπου έμεινα 6 χρόνια.
Φανταζόσουν ποτέ ότι από το Δαναό Τρικάλων θα παίζεις στον ΠΑΟΚ και σε εθνικές ομάδες; Πως διαχειρίστηκες αυτή την αίγλη;
Στη αρχή έπαιζα μπάσκετ επειδή μου άρεσε, πήγαινα μαζί με τους φίλους μου και κάναμε παρέα. Στην πορεία άρχισε να μου αρέσει περισσότερο και ξεκίνησα να ονειρεύομαι και να βάζω στόχους, όπως να πάω σε μεγαλύτερη ομάδα, να παίξω στην Εθνική Ομάδα, να παίξω στο ΝΒΑ. Αυτό ήταν και το κίνητρό μου.
Δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο να βρίσκεσαι τη μία μέρα στα Τρίκαλα και την άλλη να είσαι με αθλητές που τους είχες σε αφίσες στο δωμάτιό σου. Θεωρώ ότι το διαχειρίστηκα όσο καλύτερα γινόταν με τα ερεθίσματα που είχα.
Είχες στήριξή από τους δικούς σου ανθρώπους…πως σε συμβούλεψαν;
Ναι, είχα τη στήριξη της οικογένειας.
Πως ένας έφηβος καταφέρει να συνδυάσει πρωταθλητισμό και σχολείο; Βοηθάει το Ελληνικό κράτος και στηρίζει αυτά τα παιδιά;
Μέχρι το σχολείο κατάφερα να τα συνδυάσω πολύ καλά, αλλά στο πανεπιστήμιο οι υποχρεώσεις μου και η αλλαγή χώρας δεν με βοήθησε να το τελειώσω. Θεωρώ ότι το ελληνικό κράτος στηρίζει και πριμοδοτεί τους αθλητές με μόρια, με σχολικές και εθνικές διακρίσεις. Σίγουρα θα μπορούσε και καλύτερα, αλλά μέχρι στιγμής βοηθάει.
Πως ήταν η μετάβαση από τον ΠΑΟΚ στη Barcelona; Πως σε υποδέχτηκαν στην ομάδα;
Από ένα παιδί στον ΠΑΟΚ με ταλέντο, πήγα από μικρός στην ηλικία των 21 χρόνων στη Barcelona και με υποδέχθηκαν ως επαγγελματία και έναν άνθρωπο που θα βοηθήσει την ομάδα να πετύχει τους στόχους της.
Ποια είναι η γνώμη σου για την εθνική Ελλάδος…πιστεύεις ότι το Μπάσκετ στην Ελλάδα πάει μπροστά;
Η Εθνική Ελλάδος είναι η κορυφαία ομάδα που μπορεί να παίξει ένας αθλητής στη χώρα του και θεωρώ ότι αποτελεί όνειρο και στόχος κάθε παιδιού που ασχολείται με το μπάσκετ αλλά και οποιοδήποτε άθλημα να συμμετέχει στην εθνική του ομάδα και να εκπροσωπεί τη χώρα μέσω του αθλήματός του. Εγώ είμαι από τους παίκτες που έπαιξα από πολύ μικρός σε όλες τις εθνικές ομάδες για πολλά χρόνια και ήταν ιδιαίτερη τιμή κάθε φορά που φορούσα το εθνόσημο και να παίζω για τα χρώματα της Ελλάδος.
Στις εκλογές της ΕΟΚ, είχες ενεργό συμμετοχή δίπλα στον Παναγιώτη Φασούλα,.. ποιες ήταν οι προσδοκίες σας για το μέλλον;
Δεν έχουν γίνει ακόμη οι εκλογές, οπότε αναμένουμε τα νεότερα.
Το μπάσκετ στην Ελλάδα έχει μείνει πάρα πολύ πίσω, είμαστε η μόνη χώρα που δεν έχουμε κάνει εκλογές και δεν έχουμε κάνει καμία πρόοδο τα τελευταία 15 χρόνια. Εμείς θεωρούμε ότι το ελληνικό μπάσκετ θα πρέπει να κάνει ένα restart με ό,τι συνεπάγεται αυτό, να μιμηθούμε προηγμένες μπασκετικά χώρες της Ευρώπης και να είμαστε κι εμείς στο ίδιο επίπεδο και λειτουργειών και εκπροσώπησης. Η ομάδα μας αποτελείται από τον Παναγιώτη Φασούλα, τον Μέμο, τον Ιωάννου, τον Χριστοδούλου και άλλους επιφανείς παράγοντες. Πιστεύουμε ότι μπορούμε να φέρουμε το μπάσκετ εκεί που του αξίζει.
Τι γνώμη έχεις για τη νοοτροπία των οπαδών στην Ελλάδα; Διαφέρει από το εξωτερικό;
Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν έχουμε φιλάθλους έχουμε οπαδούς, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο προηγμένο κόσμο. Στο κομμάτι του αθλητισμού είμαστε τριτοκοσμική χώρα, ενώ έχουμε εκπροσώπηση σε όλα τα αθλήματα πανευρωπαϊκός και παγκοσμίως αλλά δεν έχουμε φιλάθλους. Οι περισσότερες προηγμένες χώρες έχουν φιλάθλους.
Τι πρέπει να γίνει να μετατρέψουμε τους οπαδούς σε φιλάθλους;
Πρέπει να κάνουμε τους οπαδούς φιλάθλους και αυτό χρειάζεται μία συνεργασία των ομάδων και της πολιτείας, το οποίο πιστεύω είναι εύκολο να γίνει. Είναι ντροπή τα επεισόδια που διαδραματίζονται στα γήπεδα ανά καιρούς. Ο αθλητισμός είναι πολιτισμός, δεν γίνεται μέσα στους αθλητικούς χώρους να ξεσπά η κοινωνία. Είναι δύσκολο να αλλάξει η νοοτροπία του Έλληνα, αλλά δεν είναι ακατόρθωτο.
Πόσο σε επηρέασε ψυχολογικά, η απόφαση σου να σταματήσεις τόσο πρόωρα το μπάσκετ λόγω του σοβαρού τραυματισμού σου;
Ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που κλήθηκα να πάρω στη ζωή μου, το να σταματήσω αυτό που αγαπώ και αυτό που υπηρετούσα τόσα χρόνια, αλλά ήταν μονόδρομος. Ξέροντας τον χαρακτήρα μου δεν θα μπορούσα να παίζω στο επίπεδο που ήθελα και να είμαι αυτός που ήμουν.
Τότε έπαιζες στη Βαγιαδολίθ…Πώς αντέδρασαν τα μέλη της ομάδας με την ανακοίνωση της αποχώρησής σου;
Τότε τραυματίστηκα στα μέσα της σεζόν, οπότε έφυγα από την ομάδα. Δεν πάτησα πάνω στο συμβόλαιό μου για να διεκδικήσω χρήματα, απλά έφυγα, χάρισα τα χρήματα για να μπορέσουν και αυτοί να με αντικαταστήσουν και να σώσουν τη χρονιά τους. Αποφάσισα να έρθω στην Ελλάδα, να πάω στους γιατρούς μου και να κάνω τις θεραπείες μου, ώστε να δω αν θα έπαιζα την επόμενη χρονιά.
Πόσο άλλαξε η καθημερινότητα και πόσο εύκολα προσαρμόστηκες στα νέα δεδομένα…Από παίκτης σπουδαίων ομάδων πίσω στην καθημερινότητα;
Τον πρώτο χρόνο που γύρισα στην Ελλάδα δεν ήξερα πού βρίσκομαι, αλλά προσπάθησα πολύ σκληρά να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα και στο νέο τρόπο ζωής και να ενταχθώ όσο πιο γρήγορα γινόταν στην κανονική ζωή. Όταν κάνεις πρωταθλητισμό και έχεις μία καριέρα σε αυτό το επίπεδο είναι άλλοι οι ρυθμοί και ζεις διαφορετικά, αλλά το κατάφερα καλά.
Πως είναι να διδάσκεις στο NBA Basketball school; Έχεις ξεχωρίσει ταλέντα ανάμεσα στα παιδιά;
Είμαι ambassandor του NBA στην Ευρώπη και στην Ελλάδα τρέχω κατ’ αποκλειστικότητα όλα τα προγράμματα του ΝΒΑ, το NBA Basketball school και το ΝΒΑ Junior League που είναι πρόγραμμα για νεαρά παιδιά και ομάδες.
Ταλέντο υπάρχει και υπήρχε ανέκαθεν. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά παιδιά που έχουν τις προϋποθέσεις σωματικά να παίξουν, παιδιά που ξεχωρίζουν. Δεν φτάνει όμως μόνο το ταλέντο αλλά και το πόσο θέλουν αυτά τα παιδιά να παίξουν, να δουλέψουν, να αφιερωθούν στο μπάσκετ και πόσο τους επιτρέπουν οι συνθήκες.
Είναι εύκολο να αναδειχθεί ένα παιδί που έχει ταλέντο και θέληση στον ελληνικό αθλητισμό;
Είναι σχετικά εύκολο, αλλά το εύκολο και το δύσκολο το επιλέγει ο καθένας που πρέπει να πετύχει το στόχο του. Για παράδειγμα, είναι εύκολο να περάσει ένα παιδί στις πανελλήνιες; Θα πρέπει να διαβάσει, να είναι συγκεντρωμένο, να αφιερώσει πολύ χρόνο, να στερηθεί πράγματα, να κάνει θυσίες για να φτάσει στο στόχο του. Έτσι είναι και στο μπάσκετ, χρειάζεται πειθαρχεία, δουλειά, συνέπεια, θέληση.
Πόσο έχει επηρεάσει η πανδημία τον κόσμο του Μπάσκετ και κατ’ επέκταση του αθλητισμού;
Η πανδημία έκανε τεράστιο κακό σε όλη την κοινωνία αλλά και στην αθλητική κοινότητα. Έκλεισε τον κόσμο, τους αθλητές, τα παιδιά στα σπίτια και αυτό που θα αφήσει πίσω θα το δούμε εκ καιρώ. Στον επαγγελματικό αθλητισμό η ζημιά που έγινε στα σωματεία και τις ομάδες παγκοσμίως ήταν μεγάλη. Η ελληνική ομοσπονδία μπάσκετ δεν κατέθεσε ούτε ένα πρωτόκολλο ασφαλείας στην πολιτεία και ούτε ενδιαφέρθηκε να ανοίξει το μπάσκετ. Θα μπορούσαν να μην βρίσκονται σε κλειστό χώρα οι αθλητές αλλά σε ανοιχτά γήπεδα. Ήταν πολύ δύσκολο όλο αυτό το διάστημα, τεράστια δοκιμασία για όλους μας και πιστεύω σε όλους θα αφήσει κατάλοιπα η κλεισούρα, πόσο δε στα μικρά παιδιά.
Με τι άλλο ασχολείστε;
Είμαι επιχειρηματίας, έχω εταιρείες και επιχειρήσεις. Το μπάσκετ είναι το χόμπι μου. Προσπαθώ να κάνω δραστηριότητες σχετικά με το μπάσκετ γιατί είναι κάτι που αγαπώ, είναι το φυσικό μου περιβάλλον.
Έχετε κάποιο μότο που ακολουθείτε καθημερινά;
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο μότο, αν και γενικά μου αρέσουν. Στη ζωή μου και ανά περιόδους και ανά project χρησιμοποιώ κι ένα μότο. Το μότο της ζωής είναι ότι εγώ βάζω τους στόχους μου, τους κυνηγάω και προσπαθώ κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερος σαν άνθρωπος, σαν επιχειρηματίας και στη διοίκηση.
Σχολίασε μας το ντοκιμαντέρ, ‘’The last dance’’ με τον Michael Jordan;
Για εμένα το last dance ήταν ό,τι καλύτερο έχει υπάρξει στην τηλεόραση, από πλευράς ντοκιμαντέρ αθλητικού περιεχομένου. Αποτελεί ένα ντοκιμαντέρ, το οποίο πρέπει να το δουν όλοι οι αθλητές, οι προπονητές, οι παράγοντες, όλοι όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ αλλά και δημοσιογράφοι και φροντιστές ομάδων. Όλοι έχουμε να κερδίσουμε βλέποντάς το, καθώς αρχικά είναι μία τρομερή δουλειά και παραγωγή με απίστευτη πληροφορία.
Συνέντευξη στο Γιάννη Θεοδοσιάδη
