Το να περιγράψεις την Ειρήνη Παπαδοπούλου είναι ένας ευχάριστος πονοκέφαλος. Μπορεί να κάνει καριέρα ως τραγουδίστρια, με δυναμική σκηνική παρουσία και σαγηνευτική φωνή, ωστόσο με κάθε της παράλληλο βήμα αποδεικνύει πως ξέρει να κινείται επιδέξια, εκτός αυστηρών πλαισίων και κανόνων. Το ντεμπούτο της στην υποκριτική άφησε πολλές υποσχέσεις για το μέλλον αλλά επειδή ποτέ δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, προσπαθεί έκτοτε να βάλει γερά θεμέλια σε αυτό τον νέο «ρόλο». Η δημοφιλής τραφουδίστρια μίλησε στο F Magazine για την ενασχόλησή της με το τραγούδι, την επαφή με το κοινό, το μέλλον της και την πρόκληση της υποκριτικής αλλά και τη νέα της δισκογραφική δουλειά.

---

Δεν σου αρέσει να μιλάς για την προσωπική σου ζωή. Πόσο εύκολο είναι όμως να διαχειριστείς τη συνεχή πίεση από τα media;

Είναι αλήθεια πως θα ήθελα να ασχολούνται μόνο με τα επαγγελματικά μου. Αλλά δεν παύω να είμαι άνθρωπος και να έχω κοινωνική ζωή. Αλλά όσο περνάει από το χέρι μου, προσπαθώ να την προστατεύω. Είναι πολλές φορές που νιώθω πίεση. Ειδικά όταν οι ερωτήσεις που δέχομαι είναι αδιάκριτες και όχι απλά από ενδιαφέρον, αυτόματα μου βγαίνει άμυνα. Είναι όμως κι αυτό ένα κομμάτι της δουλειάς μου και το έχω αποδεχτεί.

Έχεις κάνει σπουδές υψηλού επιπέδου, στο τμήμα Εκπαιδευτικών Πολιτικών Μηχανικών στην ανώτατη σχολή Α.Σ.Π.Α.Ι.Τ.Ε Θα σκεφτόσουν ποτέ να ασκήσεις το επάγγελμα αυτό ή είναι ένα κεφάλαιο που έχει κλείσει για σένα;

Σε αυτές τις εποχές που ζούμε όλα είναι πιθανά, ποιος ξέρει; Η γιαγιά μου πάντα μου έλεγε: «Μάθε τέχνη και άστην και αν πεινάσεις πιάστην»!

Πως προέκυψε η ενασχόληση με το τραγούδι;

Από μικρή είχα το καλλιτεχνικό μικρόβιο! Χόρευα διαρκώς με τον μεγαλύτερο αδελφό μου, τραγουδούσα κρυφά μόνη και πολλά άλλα πράγματα που τώρα δείχνουν μικρά και ασήμαντα αλλά αποτελούσαν… σημάδια! Απλώς τότε δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω και να θέσω το τραγούδι ως προτεραιότητα μου. Μεγαλώνοντας, ένιωθα την ανάγκη να κάνω τους γονείς μου υπερήφανους. Έτσι πέρασα στην σχολή. Όμως όταν άρχισα να γίνομαι όλο και πιο ανεξάρτητη, αυτή η ανάγκη και επιθυμία εμφανιζόταν όλο και πιο συχνά. Ώσπου μια μέρα, η εσωτερική φωνή που έλεγε «αφού ξέρεις τι θες να είσαι, τι κανείς εδώ;», έγινε δυνατή και ξεκάθαρη μέσα μου. Και έτσι άρχισα να το μοιράζομαι και να το επιζητώ. Μέχρι που μια μέρα, ο Κώστας Αλιμπέρτης μου έκανε την γνωριμία με τον Γιώργο Δούκα. Λίγο καιρό μετά, εκείνος μου τηλεφώνησε και μου πρότεινε να τον ακολουθήσω σε κάποιες μουσικές τους εμφανίσεις στην Ζάκυνθο. Έτσι ξεκίνησε αυτό το μουσικό ταξίδι. Μετά από αυτή την εμπειρία, στάθηκα τυχερή γιατί ακολούθησε μια οντισιόν του Πάνου Κιάμου στην Αθήνα και έτσι ξεκίνησα, παράλληλα με τις σπουδές μου, να εργάζομαι επαγγελματικά σαν τραγουδίστρια.

Έχεις κάνει πρωταθλητισμό στο handball, είσαι πετυχημένη τραγουδίστρια, έχεις λάβει μέρος σε θεατρική παράσταση, στο Survivor, το X-Factor κ.α. Υπάρχει κάποιο επαγγελματικό βήμα ή κάποια επιλογή που έχεις μετανιώσει;

Δεν έχω μετανιώσει για τις επιλογές μου, η κάθε μία από αυτές με δίδαξε πολλά και όλες μαζί, με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.

Η παράσταση στην οποία συμμετείχες, είχε τίτλο «Ομμάτια Δακρωμένα – Ένα γράμμα για την Τραπεζούντα». Αφορούσε στη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Έχοντας γεννηθεί στο Καζακστάν από Έλληνες γονείς, έχεις νιώσει κι εσύ τι πάει να πει ρατσισμός, τις δυσκολίες του να μεγαλώνεις σε μία άλλη χώρα;

Η προγιαγιά μου μετανάστευσε από την Τραπεζούντα στο Καζακστάν και οι γονείς μου μεγάλωσαν εκεί. Όμως είχαν πάντα την επιθυμία και έψαχναν τον τρόπο να επιστρέψουν στη πατρίδα τους, πράγμα που κατάφεραν. Υπάρχει στο dna μου κ στα κύτταρα μου αυτή η μνήμη του διωγμού, γι’ αυτό και ένιωσα έντονα την ανάγκη αλλά και το χρέος να συμμετέχω στη παράσταση «Ομμάτια Δακρωμενα» -Ένα γράμμα για την Τραπεζούντα. Ταυτίστηκα πολύ με το έργο και είμαι πολύ περήφανη για αυτή την επιλογή μου. Γεννήθηκα για τα δύσκολα μάλλον αλλά ελπίζω στο τέλος να έχει happy end!

Μίλησε μας για αυτή την εμπειρία; Πάνω σε διαφορετική σκηνή, με άλλο «ρόλο», δίπλα σε καταξιωμένους ηθοποιούς…

Ήταν μοναδική εμπειρία, πολύ έντονη. Αρχικά, ήταν πολύ τιμητικός ο ρόλος της Ελενίτσας και για άλλη μια φορά θα ήθελα να ευχαριστήσω την Τάνια Χαροκόπου που έγραψε το εν λόγω έργο και τον σκηνοθέτη μας, τον Δήμο Αβδελιώδη. Διότι με εμπιστεύτηκαν, παρότι για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι, να πρωταγωνιστήσω δίπλα σε καταξιωμένους ηθοποιούς. Κι αυτοί με αγκάλιασαν, με βοήθησαν και στη πορεία δεθήκαμε και γίναμε μια οικογένεια. Είμαι ευγνώμων που μου δόθηκε αυτό το βήμα και που έζησα αυτή την εμπειρία, ώστε να ανακαλύψω την Ειρήνη, να ανακαλύψω έναν ολοκαίνουριο «κόσμο». Ήταν πρωτόγνωρο για μένα αυτό το ταξίδι στο άγνωστο, που αποδείχθηκε συναρπαστικό ταξίδι. Δε θα ξεχάσω την έντονη συναισθηματική φόρτιση σε κάθε παράσταση, γιατί κατάφερνα να μπω στα συναισθήματα της Ελενίτσας, με αποτέλεσμα μετά να χρειάζομαι πάνω από δυο ώρες να ηρεμήσω! Φαντάζομαι ότι στην πορεία, με την εμπειρία, γίνεται πιο εύκολο…
Επίσης πήρα τεράστια χαρά την Άνοιξη, όταν έμαθα ότι χάρη σε αυτό το ρόλο ήμουν ανάμεσα στις υποψηφιότητες για το βραβείο της καλύτερης πρωτοεμφανιζόμενης ηθοποιού, στα θεατρικά βραβεία Θεσσαλονίκης.

Σκοπεύεις να ασχοληθείς πιο ενεργά με την υποκριτική; Πήγες και στη σχολή του Θοδωρή Αθερίδη, μίλησέ μας λίγο για όσα είδες, όσα έμαθες εκεί…

Ναι, πήγα στη θεατρική σχολή και αρχικά επέλεξα μαθήματα όπως η υποκριτική και ο αυτοσχεδιασμός. Ήθελα να με… ανακαλύψω περισσότερο. Ήξερα πως απελευθερώνοντας ακόμα περισσότερο την Ειρήνη, θα μπορούσα να βελτιωθώ στη δουλειά μου. Και παράλληλα, να αποκτήσω βάσεις, διότι ο κινηματογράφος με ενδιαφέρει, με γοητεύει! Ποιος ξέρει, μπορεί να ασχοληθώ στο μέλλον. Μου αρέσει να εξελίσσομαι και να δοκιμάζω τις δυνάμεις μου σε νέα πράγματα, που πιστεύω ότι θα μου πηγαίνουν. Το θεατρικό έργο που συμμετείχα ήταν δραματικό και αυτό αποτελούσε μεγάλη πρόκληση, ήταν μία δύσκολη πρώτη εμπειρία. Όμως θεωρώ πως τα πήγα καλά και είμαι περήφανη γι’ αυτό! Θα ήθελα στο μέλλον να μου δοθεί η ευκαιρία να δοκιμαστώ σε μια περιπέτεια, μία ταινία δράσης και μυστηρίου αλλά και σε κωμωδία!

Ας μιλήσουμε όμως και για το τραγούδι, το αφήσαμε στην άκρη! Έχεις νέα δισκογραφική δουλειά, μίλησέ μας για αυτή.

Το καλοκαίρι κυκλοφόρησε ένα χορευτικό τραγούδι με τίτλο: «Της καρδιάς μου ο Χορός». Σε μουσική του Ισραηλινού παραγωγού και συνθέτη, Doron Medalie, με στίχους της ταλαντούχας Όλγας Βλαχοπούλου από την εταιρεία μου Minos – EMI. Λίγο πριν την δεύτερη καραντίνα, μου ήρθε η πρόταση να συνεργαστώ με τον διεθνώς αναγνωρισμένο Αιγύπτιο καλλιτέχνη, Amr Diab. Η χαρά που ένιωσα δεν περιγράφεται και ήταν δεδομένο πως θα αποδεχόμουν. Έχει ήδη κυκλοφορήσει το ντουέτο με τίτλο: «Εσύ, εσύ – Ahe ahe». Περιμένω πως και πως να τελειώσει η καραντίνα και να μπορούμε να ταξιδέψουμε, ώστε να έρθω σε επαφή μαζί τους. Επίσης, τώρα ολοκληρώνεται ένα καινούργιο τραγούδι. Είναι πολύ ιδιαίτερο και είχε προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει στα τέλη Νοεμβρίου αλλά λόγο των εξελίξεων με τον κορωνοϊό, τα πλάνα μας πήγαν λίγο πίσω… Όμως, με την ομάδα μου, αναμένουμε τη συνέχεια με πολύ ενθουσιασμό!

Υποθέτω πως το τραγούδι δεν είναι απλά μία δουλειά για σένα. Πως νιώθεις όταν βγαίνεις στη σκηνή, όταν εισπράττεις το χειροκρότημα και την αγάπη του κόσμου;

Το τραγούδι δεν είναι απλά μια δουλειά, όπως πολύ σωστά είπες. Είναι η ζωή μου, ο τρόπος να εκφράζομαι και να επικοινωνώ με τον κόσμο. Η άμεση επαφή στα live, αυτή η ανταλλαγή ενέργειας και συναισθημάτων με τους ανθρώπους, είναι μαγική και δεν περιγράφεται εύκολα. Τώρα με την πανδημία, επιβεβαιώνονται αυτά τα ανεκτίμητα συναισθήματα και επιλεγώ να μένω θετική και αισιόδοξη και να διατηρώ την δημιουργικότητα μου. Ακόμα και στο σπίτι που ξέρω πως δεν είναι το ίδιο. Έχουμε πιεστεί όλοι τόσο πολύ και κάνουμε υπομονή για να δούμε πως θα εξελιχθεί όλο αυτό. Όχι μόνο για τους καλλιτέχνες αλλά και για όλο τον κόσμο. Όμως, έχω πίστη ότι όλα θα πάνε καλά και σύντομα θα μπορούμε να ξανά έρθουμε σε επαφή, να χορέψουμε και να τραγουδήσουμε παρέα.

Ποια ήταν η πιο αμήχανη στιγμή που είχες ποτέ πάνω στη σκηνή;

Αμήχανες στιγμές εννοείτε έχουν υπάρξει! Όπως τη σεζόν που τραγουδούσα με τον Σάκη Ρουβά στο Estate, φόραγα ένα μεταλλικό τοπ που έδενε πάνω μου με δυο αλυσίδες. Ε, η μία κόπηκε την ώρα που έκανα μια απότομη κίνηση και βαστούσα το τοπ με το ένα χέρι μου και με το άλλο δε σταμάτησα να τραγουδάω για να μη καταλάβει ο κόσμος! Στη πρώτη ανάσα που πήρα, ζήτησα βοήθεια από μια πελάτισσα και τον Πανό Μουζουράκη που έτυχε να είναι εκείνο το βράδυ στο μαγαζί, να ανεβεί να με… σώσει μέχρι να βρω τρόπο να σταθεροποιήσω το ρούχο. Κι όλα αυτά με τα μάτια πάνω μου, σα να μη συνέβαινε και κάτι. (γέλια)

Με ποιον/ποια θα ήθελες να κάνεις ντουέτο;

Μ’ αρέσουν οι συνεργασίες και θα ήθελα να συνεργαστώ με πολλούς καλλιτέχνες. Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο στο μυαλό μου, είναι τόσοι πολλοί που εκτιμώ και θαυμάζω. Τώρα που το σκέφτομαι όμως, θα ήθελα ένα γυναικείο ντουέτο. Είναι κάτι που δεν έχω κάνει.

Σου έχω αποδοθεί χαρακτηρισμοί όπως «fashion icon», «sex symbol» κ.α. Αν έπρεπε εσύ να χαρακτηρίσεις τον εαυτό σου, τι τίτλο θα επέλεγες;

Θα σου πω μερικούς ακόμα που μου έχουν δοθεί: «Αυθεντική», «μαχήτρια», «ξεροκέφαλη», «Ποντιάκι», «αμαζόνα», «pokerface» (γέλια). Όμως δεν υπάρχει κανένας τίτλος που να μπορεί να περιγράψει έναν άνθρωπο, με μια λέξη ή με μια φράση.

Πόσο σημαντική είναι για σένα η οικογένεια;

Θεωρώ πως η οικογένεια είναι παρά πολύ σημαντική, ένα από τα όνειρα μου είναι να δημιουργήσω και εγώ την δίκη μου.

Η φιλία;

Η φιλία είναι εξίσου σημαντική, είναι η οικογένεια που επιλέγεις να έχεις στο ταξίδι αυτό. Είναι σαν μια πλατωνική σχέση με αμοιβαία αφοσίωση και κατανόηση, χωρίς να υπάρχει συμφέρον ή κάποιος στόχος. Να εμπιστεύεσαι, να είσαι ειλικρινής και να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός. Δεν είναι εύκολη και απλή υπόθεση αλλά ναι, είναι σημαντικό και αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου.

Τι δεν ξέρει ο κόσμος για εσένα;

Ας υπάρχει και λίγο μυστήριο…

Προφανώς αυτό το επάγγελμα απαιτεί και καθημερινή προσπάθεια με στόχο την καλύτερη δυνατή εμφάνιση. Γυμναστική, προσεκτική διατροφή κτλ. Αυτά κατά πόσο αποτελούν καθημερινότητα και κατά πόσο θυσία για σένα;

Είτε έκανα αυτό το επάγγελμα, είτε όχι, η ίδια θα ήμουν. Είμαι ευλογημένη, γιατί ο Θεός και το dna, με προίκισαν με ένα σώμα και ένα μεταβολισμό που δεν χρειάστηκε ποτέ να νιώσω στέρηση ή πίεση. Βέβαια, με βοήθησε πολύ ότι ασχολήθηκα με τον αθλητισμό σε μικρή ηλικία και μπήκαν γερές βάσεις, όπως επίσης ότι απέκτησα την φιλοσοφία «νους υγιής σε σώμα υγιές». Όπως όταν ήμουν έφηβη και ήθελα να ξεδίνω και να εκτονώνομαι μέσα από ένα άθλημα, έτσι και τώρα, έχω την ίδια ανάγκη, απλά το κάνω με άλλους τρόπους. Είτε μέσω του χορού, είτε μέσω διαφόρων ειδών γυμναστικής, Όταν κανείς κάτι που θες και σου αρέσει, ποτέ δε το βλέπεις σαν θυσία.

Ποια είναι η πιο ένοχη απόλαυσή σου;

Τηρώ το δόγμα «όλα με μέτρο», για να μην υπάρχει καμία ενοχή. Παν μέτρον Άριστον!

Πως ονειρεύεσαι το μέλλον, τι θα κάνει η Ειρήνη Παπαδοπούλου μετά από 8-10 χρόνια;

Θα ήθελα να δω την Ειρήνη να έχει δημιουργήσει την δίκη της όμορφη οικογένεια, όπως ονειρευόταν, να είναι ευτυχισμένη σε αυτή και το ίδιο και τα υπόλοιπα μέλη της. Να είναι ευτυχισμένη και στα επαγγελματικά της, με ότι κι αν έχει επιλέξει να ασχολείται τότε, γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα χάσει τον δυναμισμό και το πείσμα της. Υποψιάζομαι πως ούτε τότε θα έχει σταματήσει να τραγουδάει, γιατί δεν αντέχει να μη δημιουργεί και να μην εκφράζεται μέσω του τραγουδιού. Σίγουρα θα έχει και κάποια επιχείρηση δίκη της. Μέσα σε όλα αυτά, θα έχει βρει απόλυτη ισορροπία και αρμονία. Και είναι πολύ αστείο να μιλάω για μένα σε τρίτο πρόσωπο…. (γέλια).