Πρόκειται για τον αήττητο πρωταθλητή χειροπάλης (Arm Wresting), που κάνει κυριολεκτικά ότι περνάει από το χέρι του για να δοξάζει την Ελλάδα εδώ και 27 χρόνια, με άπειρες διακρίσεις, χρυσά, ασημένια και αργυρά μετάλλια, σε παγκόσμια, πανευρωπαϊκά και πανελλήνια πρωταθλήματα.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975 με καταγωγή από τη Σελιάνα Αχαΐας. Σε ηλικία 8 ετών οι γονείς του, οι οποίοι ήταν προπονητές, βλέπουν στο Γιώργο μια πρωτόγνωρη πηγαία δύναμη και έτσι ξεκινά την Ελληνορωμαϊκή πάλη όπου διέπρεψε, με συμμετοχή και διακρίσεις σε αγώνες Παίδων και στα 17 του έσπασε πανελλήνιο ρεκόρ!
Έπειτα ασχολήθηκε και με το body building όπου κέρδισε την πρώτη θέση σε κατηγορία ανδρών +95kg στη Λαμία. Τα πρώτα χρόνια στο άθλημα που τον έχει αναδείξει ήταν πολύ δύσκολα, οι απασχολούμενοι στην Ελλάδα ήταν ελάχιστοι και η τεχνογνωσία του αθλήματος σχεδόν μηδενική. O Γιώργος ήθελε όμως πάντα το κάτι παραπάνω. Ξεκίνησε να φτιάχνει όργανα εκγύμνασης, βάρη και ειδικές λαβές, ώστε να φτάσει σε επίπεδο πανευρωπαϊκών και παγκόσμιων προδιαγραφών. Παράλληλα παρακολουθούσε προπονήσεις και αγώνες αθλητών του εξωτερικού, ώστε να εξοικειωθεί με τις δεκάδες τεχνικές και τρόπους παιχνιδιού του αθλήματος.
Στο μπραντεφερ-χειροπάλη διακρίθηκε και αναγνωρίστηκε παγκοσμίως με πάνω από 140 τίτλους στο βιογραφικό του και αγαπήθηκε από το κοινό για το πάθος, την ένταση και το θέαμα που προσφέρει.
Ο Γιώργος Χαραλαμπόπουλος πέρα από τις διακρίσεις του στον πρωταθλητισμό είναι πατέρας τριών κοριτσιών και περήφανος οικογενειάρχης. Κατέχει δίπλωμα προπονητού άρσης βαρών από το Υπουργείο Πολιτισμού και έχει σπουδάσει φυσικοθεραπευτής καθώς και ιστορία και τέχνες του ελληνικού πολιτισμού στην ΕΑΠ.
Σε ποια ηλικία ξεκίνησε η αγάπη και η ενασχόληση με τον αθλητισμό;
Με τον αθλητισμό γενικότερα ξεκίνησα να ασχολούμαι από β΄ Δημοτικού.
Σας παρότρυνε κάποιος από την οικογένεια σας να ξεκινήσετε;
Ο μπαμπάς μου ήταν αυτός που με παρότρυνε να ξεκινήσω ελληνορωμαϊκή πάλη, καθώς πήγαιναν και τα παιδιά κάποιων φίλων του.
Κατέχετε δίπλωμα προπονητή άρσης βαρών. Το εξασκείτε σαν επάγγελμα;
Όχι, δεν το εξασκώ σαν επάγγελμα. Πιστεύω ότι θα έρθει η στιγμή που θα μεταλαμπαδεύσω κι εγώ τις γνώσεις μου στους νέους ανθρώπους, γιατί θέλω να αθλούνται σωστά. Όταν ένας γονιός πηγαίνει το παιδί του να αθληθεί, ελλοχεύουν αρκετοί κίνδυνοι, όπως οι τραυματισμοί, καθώς επίσης και τον προφυλάσσει από αρκετούς κινδύνους βάζοντας το στον αθλητισμό. Θα ήθελα να ακουστεί ότι υπάρχουν στον αθλητισμό άνθρωποι, οι οποίοι δεν γνωρίζουν αλλά διδάσκουν και παριστάνουν τους προπονητές. Αυτό έχει αρνητικό πρόσημο, γιατί όταν τραυματιστεί το παιδί στα χέρια κάποιου ανθρώπου που δεν έχει τεχνογνωσία, συνήθως εγκαταλείπει και σχηματίζει μία αρνητική άποψη. Σε αυτό το τομέα, το κράτος δεν έχει θέσει κάποιο νόμο και ο καθένας ανοίγει ένα γυμναστήριο με μία άδεια, όπου μπορούν να πάνε τα παιδάκια και δυστυχώς γίνονται πολλά λάθη.
Με τι ασχολείσαι πέρα από τον πρωταθλητισμό σε επαγγελματικό επίπεδο;
Εκτός από τον πρωταθλητισμό, έχω μία κατασκευαστική εταιρεία. Πάντα από παιδί πήγαινα σχολείο και συνδυαστικά όλα τα χρόνια έκανα και πρωταθλητισμό. Σήμερα, μαζί με τη δουλειά μου και τον αθλητισμό, σπουδάζω στο ΠΑΔΑ (Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής) φυσικοθεραπευτής, κάτι που αγαπούσα από μικρός και πιστεύω ότι θα με βοηθήσει πολύ στο μέλλον σε όλα όσα θέλω να κάνω.
Μπορεί κάποιος να βγάλει χρήματα στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό από τη χειροπάλη;
Παρόλο που στο εξωτερικό το μπράντεφερ – η χειροπάλη είναι διαδεδομένο και γεμίζει στάδια περισσότερο από άλλα αθλήματα που είναι πιο γνωστά στο ευρύ κοινό, δυστυχώς υπάρχουν μόνο κάποια μικρά επαγγελματικά τουρνουά που μπορεί κάποιος να συμμετάσχει και να βγάλει κάποια χρήματα, αλλιώς το συγκεκριμένο άθλημα δεν αποφέρει σε έναν αθλητή που ασχολείται σε επίπεδο πρωταθλητισμού οικονομικό όφελος.
Έχει αναγνωριστεί ως ολυμπιακό άθλημα;
Γίνονται πολλές προσπάθειες και πιο συγκεκριμένα η Παγκόσμια Ομοσπονδία έχει κάνει κάποιες κινήσεις μαζί με την Ολυμπιακή Επιτροπή για να αναγνωριστεί ως ολυμπιακό άθλημα. Κάθε άθλημα που μπαίνει στην Ολυμπιάδα, πρώτα το βλέπουμε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, μετά το βλέπει ο κόσμος και το ψηφίζει. Από όσο γνωρίζω θα γίνει στην επόμενη Ολυμπιάδα.
Υπάρχουν χορηγοί για τους αγώνες σε Ελλάδα και εξωτερικό πέρα από την αρωγή της παγκόσμιας και Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας;
Η Παγκόσμια και Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία έχει χορηγούς στα Παγκόσμιο και Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, οι οποίοι δεν αφορούν άμεσα τους αθλητές. Βοηθούν στο να κλείσει η Παγκόσμια Ομοσπονδία το στάδιο σε κάποια χώρα, να υπάρχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και όχι αμιγώς τον αθλητή.
Μίλησε μας για το body building και την άρση βαρών σε μικρότερη ηλικία…
Μετά την ελληνορωμαϊκή πάλη, βρήκα μόνος μου την άρση βαρών και έπεισα τους γονείς μου να πάω, λέγοντάς τους ότι είναι ένα άθλημα που δεν τσακώνονται, ούτε παλεύουν, ούτε χτυπιούνται, αλλά είναι ένα καθαρό άθλημα και πιο αξιοκρατικό όσον αφορά τη διαιτησία. Εκεί πήγα στην ηλικία 13 χρόνων και σε ηλικία 14 μισό με είχαν πάρει στα ταλέντα στην Εθνική Ομάδα Παίδων. Πήγαινα πολύ καλά, αργότερα έσπασα και το πανελλήνιο ρεκόρ και ήμουν στην Εθνική Ομάδα μέχρι και μετά τη στρατιωτική μου θητεία. Είναι ένα πολύ ωραίο και δυναμικό άθλημα, αποτελεί μεγάλο σχολείο, σε σκληραγωγεί, σου μαθαίνει στρατηγική, η οποία είναι απαραίτητη, καθώς ο παλμός του εκτελείται σε κλάσματα δευτερολέπτου.
Έκτοτε επειδή εγώ το έκανα από μικρό παιδί, έτυχα σε εποχές όπου η Εθνική Ομάδα αποτελούταν στην κατηγορία από τον Καχιασβίλι και άλλους, και ταυτόχρονα ήμουν σε ηλικία που έπρεπε να δουλέψω και να ακολουθήσω νέους δρόμους μετά τον στρατό. Έτσι, έφυγα μόνος μου από την Εθνική Ομάδα και ασχολήθηκα μόνο με το μπραντεφερ (Arm Wresting).
Αναφορικά με το bodybuilding, επειδή ήταν το σώμα μου χαρισματικό, κατέβηκα σε 1-2 αγώνες και πήρα κάποια μετάλλια χωρίς να κάνω προπόνηση. Έχοντας απλά κάποιους φίλους και τον γαμπρό μου – τον οποίο θεωρώ αδερφό μου – που έκαναν bodybuilding κατέβηκα μαζί του σε έναν αγώνα σε ξεχωριστές κατηγορίες.
Στην Ελλάδα διδάσκεται η χειροπάλη σαν άθλημα και αν όχι σκέφτεσαι να την αναγάγεις εσύ ως προπονητής;
Η χειροπάλη διδάσκεται σαν άθλημα. Δημιουργήθηκε μία Ομοσπονδία, η οποία έβαλε το άθλημά μας σαν κλάδο άθλησης στη ελληνορωμαϊκή πάλη -χωρίς να θέλω να πω αν είναι σωστό ή όχι αυτό – γιατί υπάρχει το αντίπαλο δέος που υπάρχει μία Ομοσπονδία που το θεωρεί αυτόνομο το άθλημα αυτό.
Στο εξωτερικό είναι αυτόνομο άθλημα και δεν υπάγεται σε κάποια άλλη Ομοσπονδία. Όσον αφορά την Ελλάδα και την οικονομία, οι παράγοντες προσπαθούν να συγχωνεύσουν τις Ομοσπονδίες για λιγότερες χορηγίες παρά να κάνουν κάποια αθλήματα αυτούσια.
Υπάρχουν κατηγορίες στη χειροπάλη;
Όποιος παρακολουθήσει χειροπάλη στο εξωτερικό θα δει ότι έχει όλες τις ηλικίες και όλους τους ανθρώπους από άτομα με ειδικές ανάγκες, γυναίκες, νέα παιδιά αλλά και μεγάλους σε ηλικία. Μπορεί όλος ο κόσμο να πάρει μέρος σε αγώνες. Για παράδειγμα, κάποιος κύριος 60 χρονών μπορεί να κατέβει σε αγώνες, οι οποίοι είναι για την ηλικία του, καθώς υπάρχουν ηλικιακές κατηγορίες.
Έχει τύχει να διαπληκτιστείς σε αγώνα σου;
Όχι. Βέβαια στο εξωτερικό υπάρχει σωστή αθλητική παιδεία που θα ήθελα να υπάρχει και στην Ελλάδα. Αυτό το λέω γιατί μπορεί να μην υπάρχουν τσακωμοί και διαπληκτισμοί, αλλά ο σεβασμός που δείχνουν στο εξωτερικό στον αθλητή που νικά, ίσως θα έπρεπε και εδώ ο κόσμος να κάνει το ίδιο και όχι να ζηλεύει τον άλλο που υπερτερεί. Σίγουρα μέσα από την αθλητική παιδεία μαθαίνεις ότι αυτός που έχει προχωρήσει δεν είναι τυχαίο, καθώς έχει δουλέψει σκληρά για να τα καταφέρει.
Πως αντιδράς τώρα αλλά και σε μικρότερη ηλικία μπροστά σε καυγά ή αδικία;
Νομίζω αυτό δεν αφορά μόνο τη σωματική διάπλαση αλλά και την ωριμότητα. Δεν έχω τσακωθεί ποτέ στο δρόμο. Βλέποντας έναν άνθρωπο επιθετικό απέναντί σου, δεν θα πρέπει να πέσεις στην παγίδα, γιατί η εποχή μας είναι δύσκολή και πιστεύω ότι από το απόγευμα και μετά οι άνθρωποι δεν είναι αυτοί που είναι το πρωί, είναι άλλοι. Οπότε βλέπεις έξω ανθρώπους που αντιδρούν έχοντας επηρεαστεί από εξωγενείς παράγοντες.
Πως προέκυψαν οι σπουδές στην ΕΑΠ ως πολιτισμιολόγος και τι έχετε αποκομίσει από αυτές;
Λόγω του ότι ήμουν στον πρωταθλητισμό στην άρση βαρών από μικρός, ο χρόνος μου ήταν λίγο περιορισμένος. Ήταν όνειρό μου να σπουδάσω και επειδή μου αρέσει και αγαπώ πολύ την Ελλάδα μας, σηκώνοντας και έξω τη σημαία, δήλωσα τον ελληνικό πολιτισμό. Βέβαια αυτό το χρησιμοποίησα και σαν βατήρα, γιατί μετέπειτα έδωσα και κατατακτήριες εξετάσεις και πέρασα στο ΠΑΔΑ φυσικοθεραπευτής, οπότε ήταν δύο τα καλά που έχω να θυμάμαι,. Οι γνώσεις μου αλλά και το πτυχίο που χρειάστηκε για το επόμενο πανεπιστήμιο.
Τι άλλο σκοπεύετε να κάνετε στο μέλλον;
Θέλω λίγο ακόμη μέχρι να τελειώσω τη φυσικοθεραπεία. Βέβαια λόγω του κορονοϊού δεν ξέρω πόσο θα είναι το διάστημα.
Μιλώντας για τον ελληνικό πολιτισμό, οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν πολυσχιδείς προσωπικότητες και είχαν μία σφαιρική αντίληψη των πραγμάτων, καθώς δεν υπήρχε κάποιος που ήταν μόνο μαθηματικός. Εκείνοι που αγαπούσαν τη γνώση, δεν ήταν μόνο ένα πράγμα, μπορεί να ήταν και γιατροί και μαθηματικοί και αστροφυσικοί. Αυτή τη λογική αγαπώ κι εγώ, μεγαλωμένος μεν στις τέχνες, από μικρό παιδί ασχολούμουν με τα τεχνικά έργα αλλά ταυτόχρονα και μέσα στον πρωταθλητισμό και τα φυσικοθεραπευτήρια. Ήταν οι δύο μεγάλες μου αγάπες.
Τα παιδιά σας ασχολούνται και αυτά με τον αθλητισμό και τον πρωταθλητισμό κατ’ επέκταση;
Όσοι έχουν περάσει από σκληρό πρωταθλητισμό γνωρίζουν πολλά πράγματα και καταστάσεις. Για να στείλεις ένα νέο στον πρωταθλητισμό θα πρέπει να τον έχεις εξασφαλίσει οικονομικά, γιατί δυστυχώς η Ελλάδα τους αθλητές αργότερα τους πετάει, καθώς οι άνθρωποι δεν έχουν μάθει να εργάζονται, αλλά να αθλούνται και είναι ένα πολύ διαφορετικό κομμάτι στη ζωή μας η εργασία για έναν πρωταθλητή. Ένα σημαντικό θέμα είναι ακόμη ότι δεν υπάρχουν πολλά αθλητικά σχολεία.
Το δικό μου παιδί θα ήθελα να σπουδάζει και αν έχει έρωτα με κάποιο άθλημα, να το κάνει αλλά όχι να περιμένει να κερδίσει κάτι από αυτό ή να εξασφαλιστεί οικονομικά. Φυσικά και θα ήθελα να αθλείται, άλλωστε άλλο ο αθλητισμός, άλλο ο πρωταθλητισμός.
Σε πολλούς τομείς δεν υπάρχει αθλητική παιδεία από τη συμπεριφορά τόσο των αθλητικών όσο και όλων των υπολοίπων και είναι κάτι που θα ήθελα να διορθωθεί στην Ελλάδα.
Πώς θα παροτρύνατε έναν νέο και τι επιχειρήματα θα δίνατε στη νέα γενιά ώστε να ασχοληθεί με τον αθλητισμό ή και τον πρωταθλητισμό αντίστοιχα;
Όταν ένας άνθρωπος ασχοληθεί με τον αθλητισμό τα οφέλη δεν είναι ούτε η καλή φυσική κατάσταση που θα του προσδώσει κάποια καλή υγεία για κάποια χρόνια, δεν είναι τα μπράτσα, δεν είναι ούτε οι κοιλιακοί. Είναι κάποια όπλα, τα οποία πραγματικά τα έχεις για όλη σου τη ζωή. Αυτά είναι η προσπάθεια, η επιμονή, η υπομονή, το πάντρεμα με τον πόνο και ο αθλητισμός αποτελεί μεγάλο σχολείο που δεν διδάσκεται αλλού. Έχοντας ένας νέος αυτές τις αρετές δεν θα τα παρατήσει εύκολα ακόμη και στη δουλειά του αργότερα. Ο αθλητισμός σε διδάσκει να πέφτεις και να σηκώνεσαι.
Τι βιώνει ο κόσμος του αθλητισμού κατά τη διάρκεια της πανδημίας και τι εύχεστε όταν παρέλθει και επανέλθουμε στα φυσιολογικά;
Βιώνει θλίψη και απογοήτευση και ίσως περισσότερο ο κόσμος του πρωταθλητισμού, γιατί υπάρχουν άνθρωποι με μία καριέρα, η οποία αχρηστεύτηκε. Το να λάβεις μέρος σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα, το να είσαι καλά χωρίς τραυματισμό και να πάρεις ένα μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ή σε μία Ολυμπιάδα δεν συμβαίνει συνέχεια. Πιστεύω ότι όλο αυτό στέρησε σε πάρα πολλά από αθλητές που ίσως μετά από χρόνια προσπάθειας θα είχαν πετύχει κάτι, γιατί η ζωή δεν ξαναγυρνάει πίσω και κανείς δεν μπορεί να τους πει ότι και του χρόνου θα είναι το ίδιο καλά.
Ειδικά οι αθλητές σε επίπεδο πρωταθλητισμού νομίζω ότι επλήγησαν με όλο το θέμα του κορονοϊού. Σε κάθε προετοιμασία, ο οργανισμός του αθλητή χρησιμοποιεί όλες τους τις δυνάμεις, δουλεύεις στα κόκκινο και πραγματικά ακροβατείς σε ένα σκοινί στο να μην τραυματιστείς πριν τον αγώνα, γι’ αυτό ποτέ δεν ξέρεις αν και του χρόνου θα νιώθεις το ίδιο καλά.
Ελπίζω να περάσει όλο αυτό που ζούμε, να υπάρχουν άλλες μέθοδοι και όχι να κλείνουν τα πάντα και να είμαστε όλοι στα σπίτια μας. Ίσως όλο αυτό εξυπηρετούσε κάτι άλλο, γιατί δεν πιστεύω ότι στον αιώνα που ζούμε η λύση είναι αυτή. Θα ήθελα να μην ξαναυπάρξει και να μην φέρει καταστροφές όχι μόνο σε επίπεδο πρωταθλητισμού αλλά και στην οικονομία μας και σε πολλά άλλα.
Συνέντευξη στο Γιάννη Θεοδοσιάδη
