Η Βάσια Παναγοπούλου είναι μια από τις πιο ταλαντούχες Ελληνίδες ηθοποιούς με χρόνια επιτυχημένης πορείας στο θέατρο αλλά και στην τηλεόραση. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη. Μας μιλά για το θέατρο, την τηλεόραση και τι είναι αυτό που της δίνει δύναμη.

Τι ήταν αυτό που σας έκανε να πείτε μέσα σας, τώρα φεύγω από την Μυτιλήνη και πάω στην Αθήνα να ανοίξω τα φτερά μου και σε ποια ηλικία;

Ήμουν 10 χρονών όταν έχασα τον πατέρα μου. Η μητέρα μου αποφάσισε να πάμε στην Αθήνα. Ήταν ίσως η πιο τραυματική εμπειρία της ζωής μου αυτή. Βίωσα τον αποχωρισμό από τον πατέρα μου αλλά και από την πατρίδα μου και τους φίλους μου.  Επιστρέφω όσο πιο συχνά μπορώ στη Λέσβο και έμαθα και τα παιδιά μου να την αγαπούν.

Τι είπαν οι γονείς σας όταν έμαθαν πως θα γίνετε ηθοποιός και περάσατε στην δραματική σχολή;

Η μητέρα μου είναι πάντα η ηρωίδα μου. Μεγάλωσε μόνη της εμένα και την αδελφή μου. Της έδωσα μεγάλη στενοχώρια όταν της ανακοίνωσα πως δεν θα πάω στο Δημόσιο Δίκαιο στο οποίο είχα περάσει αλλά ότι αποφάσισα να γίνω ηθοποιός. Μου είπε πως δεν θα με στηρίξει σε αυτή μου την απόφαση και πως από αυτή τη στιγμή και μετά θα είχα μόνο στέγη για να μένω αλλά τίποτε άλλο και πως θα έπρεπε να τα βγάλω πέρα μόνη μου. Η μητέρα μου όσα χρόνια και αν πέρασαν, όση επιτυχία και αναγνώριση κι αν ήρθε, δεν αποδέχτηκε ποτέ την απόφαση μου να γίνω ηθοποιός.

Σας είδαμε να κάνετε ένα μεγάλο βήμα όπου ανοίξατε το δικό σας θέατρο, το “Αλάμπρα”. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση και ρισκάρατε να κάνετε μια τέτοια επένδυση σε μια εποχή όπου δεν ήταν καθόλου ευνοϊκή;

Ασχολήθηκα για πολλά χρόνια και με την παραγωγή θεατρικών παραστάσεων. Στο Χυτήριο για 12 χρόνια εγώ και μια ομάδα άξιων συνεργατών, γράψαμε ιστορία. Αυτή ήταν η πρώτη έμπνευση για την απόκτηση ενός χώρου αλλά και το γεγονός ότι για κάτι τόσο μεγάλο όπως είναι το θέατρο Αλάμπρα και η ανακατασκευή του, ενωθήκαμε τρεις άνθρωποι με όλες μας τις δυνάμεις. Το θέατρο Αλάμπρα ανήκει λοιπόν και στους τρεις μας. Η περιπέτεια που βιώσαμε όλοι – σε κάθε επάγγελμα – με την πανδημία, στη δική μας περίπτωση υπήρξε καταστροφική. Το θέατρο όπως θυμάστε ήταν η πρώτη δραστηριότητα που έκλεισε. Η πανδημία ανέδειξε πολλά κενά στον χώρο του Πολιτισμού και η διαχείριση από πλευράς πολιτείας, υπήρξε αργή με ολέθρια αποτελέσματα και για τους εργαζόμενους στον χώρο της τέχνης αλλά και για όσους είναι παραγωγοί στο θέατρο. Δημιουργήσαμε την ΠΕΘ (Πανελλήνια Ένωση Θεάτρου) για να διαχειριστούμε τη δύσκολη συνθήκη για όλους όσους επιχειρούν στο θέατρο. Μαζευτήκαμε από όλη την Ελλάδα οι πιο δραστήριοι επιχειρηματικά και οι πιο σημαντικοί. Έχω την τιμή να είμαι Γραμματέας της ΠΕΘ.

Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με την πιο πολυσυζητημένη σειρά της ελληνικής τηλεόρασης “Γη της Ελιάς”;

Με τη σεναριογράφο Βάνα Δημητρίου έχω συνεργαστεί πολλές φορές. Στον «Έρωτα» και στο «Κάρμα» στον ΑΝΤ1, στο «Τατουάζ» στον ALPHA  και αυτή είναι λοιπόν, η τέταρτη φορά! Τον Αντρέα Γεωργίου και τον Κούλη Νικολάου, τους γνώρισα στο «Τατουάζ» που ήταν δική τους παραγωγή.

Μιλήστε μας για την ηρωίδα που ενσαρκώνετε στην σειρά ονόματι “Ασπασία” και τι είναι αυτό που αγαπάτε πιο πολύ στον ρόλο σας.

Η Ασπασία είναι μια γυναίκα αναγνωρίσιμη – δυστυχώς. Μια γυναίκα που άφησε τα όνειρά της όταν γνώρισε τον άντρα της που τον ερωτεύτηκε απόλυτα. Η ανασφάλειά της την οδήγησε σε υποταγή στον άντρα της στα όρια του να υπομένει μειωτική συμπεριφορά και ενίοτε ψυχολογική κακοποίηση. Ο απόλυτος πόνος που βίωσε με τον θάνατο του γιου της και η ψυχοθεραπεία στην οποία κατέφυγε για να το διαχειριστεί, την έκαναν να ορθώσει το ανάστημά της απέναντι στον άντρα της. Μου αρέσει αυτή η αλλαγή στην Ασπασία και τα μηνύματα που έχω πάρει από γυναίκες είναι πραγματικά πολύ συγκινητικά. Δεν είναι τυχαία η επιτυχία της σειράς. Το τηλεοπτικό κοινό σε πολλές ιστορίες (όχι μόνο στην Ασπασία), βρίσκει αναγνωρίσιμες καταστάσεις και ταυτίζεται απόλυτα.

Δεν είναι η πρώτη συνεργασία σας με την Βάνα Δημητρίου, τον Αντρέα Γεωργίου και τον Κούλη Νικολάου, ποια είναι η σχέση σας μαζί τους;

Με τον Αντρέα, παίζαμε μαζί στο Τατουάζ. Τον λάτρεψα σαν σκηνοθέτη, σαν ηθοποιό αλλά και σαν άτομο. Θεωρώ πως είναι το πιο φωτεινό και ταλαντούχο πλάσμα στο χώρο της τηλεόρασης. Όταν λοιπόν η Βάνα και ο Αντρέας σηκώνουν το τηλέφωνο και μου κάνουν πρόταση για τη Γη Της Ελιάς, η απάντηση φυσικά είναι ΝΑΙ. Με τον Κούλλη Νικολάου συνεργαζόμαστε άψογα. Είναι ένας σημαντικός ηθοποιός υποκριτικά και ένας υπέροχος άνθρωπος. Τον θαυμάζω για τον τρόπο που παίζει τον Δημοσθένη και για το πόσο αφιερωμένος είναι στη γυναίκα και στα παιδιά του. Δεν είναι κάτι συνηθισμένο αυτό στο χώρο μας. Εκείνος και η σύζυγος του η Κλαίρη με αγκάλιασαν με ζεστασιά και με έκαναν να νιώθω πως έχω μια πραγματική νέα οικογένεια στην Κύπρο.

Θα ήθελα να πάμε λίγο πίσω και να σταθούμε  στην εξαιρετική ερμηνεία σας στην σκηνή του θρήνου για τον αδικοχαμένο τηλεοπτικό σας γιο “Κίμωνα”, για την οποία μάλιστα δεχτήκατε άπειρα θετικά σχόλια. Σας επηρέασαν οι τόσο έντονες σκηνές και τα τόσο δυνατά συναισθήματα στην ζωή σας;

Αν δεν είχα το εξαιρετικό σενάριο της Βάνας, τον Αντρέα Γεωργίου να σκηνοθετεί αλλά και όλο το cast της σειράς που ήταν παρόν σε αυτές τις σκηνές, δεν θα είχα καταφέρει τίποτα. Όταν πήρα το σενάριο στα χέρια μου και διάβασα τι είχε γράψει η Βάνα, δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Όταν έφτασε η ώρα να γυρίσουμε αυτές τις σκηνές ακολούθησα τις οδηγίες του Αντρέα. Το συνεργείο και οι συνάδελφοί μου ηθοποιοί ήταν απόλυτα υποστηρικτικοί. Θυμάμαι μετά το γύρισμα οι τεχνικοί του συνεργείου μου είπαν ότι δεν μπορούν να πάνε σπίτι και απλά να κοιμηθούν. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, που εγώ στα 30 χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά δεν το έχω βιώσει ποτέ, τότε λες πως κάτι καλό έχεις κάνει.

Με επηρέασε και εμένα φυσικά όλο αυτό. Δεν μπορούσα να συνέλθω μετά από αυτά τα δύσκολα συναισθηματικά γυρίσματα.

Έχετε έναν σύνθετο ρόλο στην Γη της Ελιάς. Αν σας έλεγαν να διαλέξετε έναν άλλο ρόλο από αυτούς που υπάρχουν ποιον θα διαλέγατε και γιατί;

Α, λατρεύω τον ρόλο του Δημοσθένη. Αν ήμουν άντρας, αυτόν θα ήθελα να παίζω γιατί είναι σύνθετος ρόλος.

Ποιες διαφορές βρίσκετε στο πώς μεγάλωναν τα κορίτσια της εποχής σας με το σήμερα (καλά & άσχημα) με γνώμονα το ρόλο σας στην Γη της Ελιάς ως γυναίκα αλλά & ως μητέρα;

Δεν νομίζω ότι προχωράμε γρήγορα στη χώρα μας σε σχέση με την αναγνώριση της θέσης της γυναίκας. Μπορεί φαινομενικά να έχουμε ίσες ευκαιρίες στον επαγγελματικό τομέα αλλά στην πράξη ακόμα δύσκολα δίνουν ηγετικές θέσεις σε μια γυναίκα. Το «άντε πλύνε κάνα πιάτο» είναι συνηθισμένη φράση ακόμα και σήμερα και δηλώνει την πλήρη απαξία στο πρόσωπο και τη θέση της γυναίκας. Το 2024 ακόμα μιλάμε για το αν πρέπει να αναγνωριστεί στο Δίκαιο της χώρας μας η «γυναικοκτονία». Μετράμε θύματα γυναίκες όλο και πιο συχνά. Πιστεύω πως η Πολιτεία πρέπει γενναία να προχωρήσει στο θέμα αυτό. Ονειρεύομαι μια νέα γυναίκα έτοιμη να αντιμετωπίσει και να διεκδικήσει τη θέση της και αυτό θα γίνει μόνο αν θεσπιστούν νόμοι αυστηροί σε θέματα βιασμών, σεξουαλικής παρενόχλησης κλπ.

Τι να περιμένουμε άλλο από την Ασπασία σε αυτόν το ρόλο;

Η Ασπασία θα δώσει μάχη απέναντι τον Δημοσθένη για να βρει την εξαφανισμένη αξιοπρέπεια της και να σταθεί σαν ίση προς ίσο απέναντι στον μοναδικό άντρα που αγάπησε στη ζωή της. Θα είναι ένα επίπονο ταξίδι αυτό γιατί αγαπά τον Δημοσθένη απόλυτα.

Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κόσμου όταν σας συναντάνε; Σας έχουν αποκαλέσει/φωνάξει “Ασπασία”;

Δεν με φωνάζουν «Ασπασία» όταν με συναντούν. Ξέρουν τη Βάσια Παναγοπούλου. Πολύ συχνά – σχεδόν καθημερινά – παίρνω μηνύματα «βάστα Ασπασία» για τον ρόλο μου. Μου στέλνουν ιδέες για συνταγές Μανιάτικες για να τις πω στη Βάνα για το tik tok, επίσης!

Η ηρωίδα σας εξελίσσεται σε δεινή Τικ Τόκερ. Η δική σας σχέση με τα social ποια είναι;

Η σχέση μου με τα social, προκύπτει από την επαγγελματική μου δραστηριότητα. Θυμώνω μερικές φορές για μηνύματα που παίρνω από άντρες αλλά καταλήγω να γελάω που θεωρούν πως μια γυναίκα όπως εγώ μπορεί να παίρνει στα σοβαρά προσωπικά μηνύματα από τα social.

Πιστεύετε ότι βάσει της δημοφιλίας κάποιων ηθοποιών στα social media μπορεί να είναι κριτήριο επιλογής σε ένα σίριαλ και να είναι πρώτο ή ένα θέατρο να γεμίζει με βάση τους followers;

Σε καμία περίπτωση δεν συμβαίνει αυτό. Στο θέατρο για να έρθει να σε δει κάποιος και να πληρώσει εισιτήριο, θα πρέπει να σε εκτιμά ως ηθοποιό. Στην τηλεόραση δεν υπάρχει πρωτιά αν οι ηθοποιοί δεν είναι ψυχή τε και σώματι δοσμένοι στο σενάριο. Μπορεί πρόσκαιρα κάποιος να υπάρξει λόγω δημοφιλίας στα social αλλά αυτό σίγουρα δεν θα γεμίσει ένα θέατρο ούτε θα κάνει μια σειρά να ξεχωρίσει. Άλλο να διαφημίζεις εσώρουχα και άλλο η υποκριτική.

Στην σειρά βλέπουμε να πρωταγωνιστούν νέα παιδιά / νέα πρόσωπα. Τι συμβουλή θα τους δίνατε;

Λατρεύω τα παιδιά που ξεκινούν σε αυτό το παράτολμο ταξίδι της υποκριτικής. Επειδή έχω υπάρξει και δασκάλα υποκριτικής, αυτό που πάντα λέω είναι ότι ο ηθοποιός οφείλει να είναι στρατιώτης. Αφιερωμένος, συγκεντρωμένος, να μη διασπάται η προσοχή του και να είναι πάντα ετοιμοπόλεμος. Να σέβεται τους συνεργάτες του γιατί αν πας μόνος στη μάχη, είσαι χαμένος. Η παράσταση είναι ομαδική υπόθεση και απαιτεί πειθαρχία. Και φυσικά να διαβάζει ώστε να εξελίσσεται. Παγκόσμια συμβαίνουν πράγματα σημαντικά στο χώρο του θεάτρου. Η δουλειά μας είναι όπως όλες οι επιστήμες: διδάσκεται, απαιτεί μελέτη και γνώση της εξέλιξης στον τομέα μας. Φαντάζεστε έναν γιατρό ή έναν δικηγόρο που αρκείται στις δάφνες του και δεν παρακολουθεί τι νέο υπάρχει στην επιστήμη του; Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζει τη δουλειά του και ο ηθοποιός.

Λόγω του ότι ζούμε σε δύσκολες εποχές, τι είναι αυτό που σας φοβίζει πιο πολύ στο σήμερα; Και τι είναι αυτό που σας δίνει δύναμη και κουράγιο;

Είμαι θετικός άνθρωπος. Επιλέγω συνειδητά να βλέπω τα καλά και φωτεινά πράγματα. Δεν μου αρέσει η έννοια του φόβου. Ονειρεύομαι μια δίκαιη κοινωνία που να αγκαλιάζει όλα τα πλάσματα γιατί όλοι έχουμε ίσα δικαιώματα στην ελπίδα και ο ουρανός που σηκώνουμε το βλέμμα μας, ανήκει σε όλους. Η αγάπη είναι η πιο σημαντική δύναμη στον κόσμο. Αγάπη για τον εαυτό μας, για αυτούς που έχουμε επιλέξει συνοδοιπόρους στη ζωή μας, για τον άνθρωπο της ζωής μας. Τα παιδιά μου είναι η απόλυτη σταθερή της ζωής μου. Η αναφορά μου και το πιο σπουδαίο δημιούργημα μου.

Ποιοι ηθοποιοί και ποιες δουλειές σάς έχουν μείνει από το παρελθόν ως αυτό που λέμε όμορφες αναμνήσεις που δεν θα ξεχάσετε ποτέ;

Είχα την τύχη να παίξω στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Μελισσοκόμος» και να υποδυθώ την κόρη του Μαρτσέλο Μαστρογιάννι. Τι να πω για τον σημαντικότερο και πιο βραβευμένο σκηνοθέτη του Ελληνικού κινηματογράφου και για ένα μύθο όπως ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι; Ήμουν πολύ τυχερή που τους συνάντησα και δούλεψα μαζί τους. Θα έλεγα πως από το πόσο ταπεινός ήταν ο Μαστρογιάννι στο γύρισμα με όλους όσους δούλευαν αλλά και με τον κόσμο που συναντούσε, διδάχτηκα πως ο πραγματικός σταρ δεν κάνει χαζομάρες για να επιβεβαιωθεί. Είναι αθόρυβος γιατί έχει επίγνωση του ποιος είναι.

Ο Ανδρέας Βουτσινάς με τον οποίο συνεργάστηκα στο ΚΘΒΕ στο «Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα» αλλά και στην Αθήνα στο «Επάγγελμα της κυρίας Γουόρεν», υπήρξε δάσκαλος και φίλος για μένα. Ο δεύτερος πατέρας μου – όπως τον αποκαλούσα. Ο Μίνως Βολανάκης επίσης. Άνθρωποι που το Ελληνικό Θέατρο τους οφείλει τα πάντα για την ανανεωτική τους ματιά και σκηνοθέτες παγκόσμιας εμβέλειας. Είμαι πάντα ευγνώμων που τους συνάντησα.

Από το παρελθόν μέχρι και σήμερα τι μάθημα έχετε πάρει από την ζωή επαγγελματικά και προσωπικά (καλά & κακά);

Αυτό που σίγουρα γνωρίζω είναι ότι τον δρόμο τον ανοίγουμε μόνοι μας. Οι ευκαιρίες μπορεί να έρθουν αλλά οι επιλογές είναι αυτές που μας καθορίζουν. Δεν ευθυσηχάζω ποτέ γιατί θέλω να γίνομαι καλύτερη σε όλα τα επίπεδα – και σαν άνθρωπος και σαν επαγγελματίας. Τη μέρα που θα πω ότι τα ξέρω όλα, θα έχω τελειώσει.

Στον χώρο σας κατά καιρούς έχουν γίνει πολλές καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση και μπούλινγκ, σε εσάς όλα αυτά τα χρόνια και με την μεγάλη πορεία που έχετε σας έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο και πώς το διαχειριστήκατε;

Κοίτα, εγώ ήμουν πάντα τσαμπουκάς. Δεν σήκωνα πολλά πολλά. Ακόμα στον Βουτσινά που τον λάτρευα, όταν πάνω στην πρόβα σήκωσε τη φωνή στάθηκα απέναντι του και του είπα ότι εγώ έτσι δεν μπορώ να λειτουργήσω. Όποιος πήγε να με κάνει να αισθανθώ άβολα – με οποιοδήποτε τρόπο – είδε την πλάτη μου. Αλλά δεν είναι όλοι σαν εμένα και υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν τη δύναμη να αντιδράσουν. Σε κάθε επάγγελμα συμβαίνουν αυτά, όχι μόνο στο δικό μας. Και όχι μόνο στις γυναίκες αλλά και στους άνδρες. Τα τελευταία χρόνια γίναμε πιο θαρραλέοι και λέμε τα πράγματα με το όνομά τους στο θέατρο. Ελπίζω να συμβεί και σε άλλους εργασιακούς χώρους το ίδιο.

Έχετε κάνει δύο γάμους και τρία υπέροχα παιδιά. Τι άποψη έχετε για τον γάμο; Θα το ξανατολμούσατε αν σας δινόταν η ευκαιρία;

Α, η τύχη – λένε – ευνοεί τους τολμηρούς..! λες να τρελαθώ τόσο πολύ που να το ξανακάνω; Δεν ξέρω, ειλικρινά.. αν ποτέ νιώσω τόσο ερωτευμένη, μπορεί. Ο γάμος σημαίνει υποχώρηση του εγώ μας και στέρηση της προσωπικής μας ελευθερίας. Μόνο ο έρωτας μπορεί να είναι η προϋπόθεση για κάτι τέτοιο.

Σας είδαμε στο πρωινό με την αγαπημένη μας Ελένη Μενεγάκη να μαγειρεύετε αυτά τα υπέροχα φαγητά με την Αργυρώ Μπαρμπαρίγου. Πόσο καλή μαγείρισσα είναι η Βάσια Παναγοπούλου και ποιο είναι το αγαπημένο της φαγητό;

Μαγειρεύω γιατί για εμένα είναι μια μορφή δημιουργίας και φυσικά εκτιμώ τη μαγειρική σα μια μορφή τέχνης. Έμαθα να μαγειρεύω από τη μητέρα μου και έχω βιβλία μαγειρικής στο σπίτι μου. Η συνθήκη ενός τραπεζιού με την οικογένεια και τους φίλους να απολαμβάνουν ένα καλό φαγητό, είναι από τις πιο σημαντικές στη ζωή όλων των ανθρώπων. Επειδή γεννήθηκα και μεγάλωσα σε νησί λατρεύω τα θαλασσινά και την παραδοσιακή ελληνική κουζίνα.

Ποια ήταν η πρώτη σας φορά στο θεατρικό σανίδι, πως νιώθατε και τι θυμάστε από εκείνες τις στιγμές;

Η πρώτη μου εμφάνιση στο θέατρο ήταν στο Βέμπο σε μια παράσταση που υπέγραφαν ο Χάρης Ρώμας και ο Θανάσης Παπαθανασίου και σκηνοθέτησε ο Γιώργος Θεοδοσιάδης του οποίου τη Δραματική Σχολή έχω τελειώσει. Αυτοί που με είδαν λένε ότι έτρεμα από το τρακ τόσο πολύ που έτρεμε και το σκηνικό μαζί μου..!!

Γνωρίζουμε ότι σας έχουν γίνει κάποιες προτάσεις για θέατρο και Θεσσαλονίκη. Γενικά σας έχει λείψει το θέατρο; Υπάρχει στα άμεσα σχέδια σας;

Φυσικά και είναι πάντα στα σχέδια μου το θέατρο. Η Θεσσαλονίκη είναι συνδεδεμένη με υπέροχες θεατρικές αναμνήσεις από το ΚΘΒΕ και τη συνεργασία μου με τον Ανδρέα Βουτσινά. Έχω συζητήσει να επιστρέψω στην αγαπημένη πόλη θεατρικά αλλά δυστυχώς ακόμα δεν μπορώ να το κάνω λόγω γυρισμάτων. Όμως κάτι ετοιμάζουμε με ανθρώπους που δουλεύουμε μαζί στην Κύπρο και φυσικά θα έρθει και στην Θεσσαλονίκη. Αυτό που είναι υπέροχο είναι ότι έχω ανθρώπους που με παρακινούν να έρθω θεατρικά στη Θεσσαλονίκη και αυτό είναι πηγή έμπνευσης για εμένα. Όταν θέλουμε κάτι πολύ, όλα συνωμοτούν για να συμβεί!

Συνέντευξη στον Γιάννη Θεοδοσιάδη