Με πολύ απλά λόγια, το κρασί είναι ένα προϊόν που φτιάχνεται από το χυμό των σταφυλιών, ο οποίος έχει υποστεί ζύμωση, μια φυσική διεργασία η οποία προκαλείται από τις ζύμες. Οι ζύμες είναι μικροσκοπικοί οργανισμοί που ζουν από τη φύση τους με τα σταφύλια, στο αμπέλι και στο οινοποιείο.
Οι ζύμες, για να ζήσουν, τρέφονται με σάκχαρα, όπως αυτά που βρίσκονται στο χυμό των σταφυλιών, μετατρέποντας τα σε αλκοόλη και διοξείδιο του άνθρακα. Είναι πολύ δυνατοί παράγοντες που επηρεάζουν το χρώμα, το άρωμα και τη γεύση ενός κρασιού, με αποτέλεσμα να υπάρχει και μια μεγάλη ποικιλία από διαφορετικά στυλ.

Επειδή υπάρχουν πολλές κατηγοριοποιήσεις που θα μπορούσαμε να κάνουμε, τα κρασιά χωρίζονται ανάλογα με το χρώμα τους, την γεύση τους, την περιεκτικότητα τους σε διοξείδιο του άνθρακα, τους αλκοολικούς βαθμούς κ.α. Ας δούμε τους τρεις βασικούς τύπους κρασιών, ξεκινώντας από τα ελαφριά κρασιά, στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα περισσότερα κρασιά που πωλούνται στο εμπόριο, είναι ήρεμα, δεν είναι αφρώδη και η περιεκτικότητα τους σε αλκοόλ κυμαίνεται μεταξύ 8-15%, πολλά κρασιά από αυτή την κατηγορία παίρνουν την ονομασία της περιοχής που παράγονται, παραδείγματα στη χώρα μας αποτελούν η Σαντορίνη, η Νάουσα η Νεμέα και πολλές άλλες περιοχές.

Αφρώδη κρασιά, είναι εκείνα στα οποία φυσαλίδες διοξειδίου του άνθρακα έχουν παγιδευτεί στο κρασί, το πιο γνωστό παράδειγμα και το πιο ακριβό είναι Σαμπάνια από τη Γαλλία. Άλλα πολύ γνωστά παραδείγματα αφρώδη οίνου είναι η Cava από την Ισπανία και το Prosecco από την Ιταλία.

Ενισχυμένα κρασιά, τα συγκεκριμένα κρασιά λόγω της προσθήκης επιπλέον οινοπνεύματος αποκτούν μεγαλύτερο αλκοολικό βαθμό, που κυμαίνεται μεταξύ 15 και 22%, ενισχυμένα κρασιά θα βρούμε στην Ισπανία με την ονομασία Sherry και στην Πορτογαλία με το όνομα Porto.

Επομένη βασική κατηγοριοποίηση είναι το χρώμα του κρασιού που σε συνδυασμό με τους τρεις βασικούς τύπους που προαναφέραμε και το βαθμό γλυκύτητας του κάθε σταφυλιού προκύπτουν τα διάφορα στυλ, άρα έχουμε τις ερυθρές ποικιλίες σταφυλιού όπου το χρώμα το περνούμε από το φλοιό των σταφυλιών κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας του.

Τις λευκές ποικιλίες που παράγονται συνήθως από το χυμό των λευκών σταφυλιών, αλλά επειδή το χρώμα στα μαύρα σταφύλια βρίσκονται στο φλοιό όπως είπαμε παραπάνω, είναι δυνατόν να παραχθεί λευκό κρασί από μαύρα σταφύλια (Blanc de Noir), αν αφαιρεθούν οι φλοιοί πριν από τη ζύμωση, τέλος έχουμε τα ροζέ κρασιά που παράγονται από μαύρα σταφύλια, όπου το κρασί είχε μικρό διάστημα παραμονής με τους φλοιούς, τα συγκεκριμένα κρασιά έχουν απόκτηση φανατικό κοινό τα τελευταία χρόνια και καταναλώνονται περισσότερο το καλοκαίρι.

Όσο αφορά το βαθμό γλυκύτητας έχουμε ξηρά, ημίξηρα/ημίγλυκα και γλυκά κρασιά, επίσης άλλη μια σημαντική διαφοροποίηση των κρασιών έχει να κάνει με των αριθμό των ποικιλιών που συμμετέχουν σε μια φιάλη, δηλαδή τα κρασιά μπορεί να είναι μιας ποικιλίας ή μείγμα διαφόρων ποικιλιών (Blend), άλλοι παράμετροι είναι η παλαίωση, η τεχνικές οινοποίησης και καλλιεργητικές μέθοδοι ανά περιοχή, όλα όσα προαναφέραμε έχουν ως αποτέλεσμα διαφορετικά προϊόντα μεταξύ τους που καλύπτουν της ανάγκες για διάφορες χρήσεις ανάλογα την περίσταση και το χώρο που βρίσκεται ο τελικός καταναλωτής ανά τον κόσμο.